Βρες το εύρος φύλλων

Έχουμε πει πολλές φορές, ότι το πόκερ είναι παιχνίδι ημιτελών πληροφοριών. Αυτά που γνωρίζουμε είναι τα δικά μας φύλλα, ενώ αυτά που δεν γνωρίζουμε, είναι τα φύλλα που έχουν οι αντίπαλοί μας και φυσικά αυτά που θα ανοίξουν στο τραπέζι. Για τα φύλλα που θα ανοίξουν, δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να τα μαντέψουμε. Απλά υπολογίζουμε τις πιθανότητες που έχουν να ανοίξουν συγκεκριμένα φύλλα. Γι αυτά των αντιπάλων μας όμως, πρέπει να μάθουμε να κάνουμε όσο το δυνατόν πιο εύστοχες εκτιμήσεις (reads).

Ένα από τα βασικότερα λάθη που βλέπουμε πολύ συχνά στο πόκερ, είναι η υπόθεση ότι ο αντίπαλος έχει έναν συγκεκριμένο συνδυασμό φύλλων. Λέμε για παράδειγμα “τον έβαλα σε Α-Κ”. Αν χρησιμοποιείς αυτή τη φράση, τότε το παρόν άρθρο σε αφορά άμεσα.

Θεωρία

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει αναπτύξει το χαρακτηριστικό της γρήγορης αναγνώρισης αντικειμένων και όχι της εκτίμησης των πιθανοτήτων για διαφορετικά ενδεχόμενα. Όταν δηλαδή ο πρωτόγονος άνθρωπος έβλεπε μια σκιά πίσω από ένα δέντρο που μοιάζει με λιοντάρι, δεν θα έλεγε ποτέ “είναι 60% ένα επικίνδυνο λιοντάρι, 30% ένα ακίνδυνο ελάφι και 10% ο φίλος μου ο Γιάννης”. Θα έλεγε “λιοντάρι!”, θα έτρεχε να κρυφτεί κι αν ήταν τελικά ο φίλος του ο Γιάννης, θα γελούσε μέχρι το βράδυ. Έτσι είναι φτιαγμένος ο ανθρώπινος εγκέφαλος, για να μας γλιτώνει από αυτούς τους κινδύνους. Δεν είμαστε φτιαγμένοι να κρατάμε την ψυχραιμία μας απέναντι σε έναν ενδεχόμενο κίνδυνο, κάνοντας εκτιμήσεις ατάραχοι.

Ο εγκέφαλός μας λειτουργεί απέναντι στο άγνωστο, με τον ίδιο τρόπο. Κάνει μία εκτίμηση και μένει σε αυτήν. Αν για κάποιο λόγο τα στοιχεία “δείξουν” κάποια άλλη εκτίμηση, ο εγκέφαλος θα πετάξει από το παράθυρο την προηγούμενη και θα δράσει σύμφωνα με την νέα. Δεν μπορεί να λειτουργεί με δύο διαφορετικές εκτιμήσεις συγχρόνως, γιατί αυτό θα σήμαινε διαφορετικές εντολές στο σώμα και αυτό είναι αδύνατον.

Ο εγκέφαλος οφείλει να προστάξει το σώμα μας, σύμφωνα με μία τελική εκτίμηση και δεν χρησίμευσε ποτέ στον άνθρωπο η λειτουργία της εκτίμησης πιθανοτήτων για κάθε πιθανό ενδεχόμενο. Αντίθετα, η λειτουργία της αναγνώρισης πραγμάτων και προσώπων, είναι απαραίτητη στον ανθρώπινο εγκέφαλο και την έχει εξασκήσει πολύ. Πρόκειται για εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία, η οποία όμως αναπτύχθηκε και εξασκήθηκε στην διάρκεια της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και πλέον γίνεται εύκολα.

Στο πόκερ όμως, αυτό λειτουργεί εναντίον μας. Εκεί είναι πολύ λάθος να λέμε π.χ. “ο αντίπαλος έχει 10-J” και να συνεχίζουμε όλη την παρτίδα με αυτή την υπόθεση να καθορίζει τις κινήσεις μας. Το σωστό είναι να σκεφτούμε όλα τα πιθανά φύλλα που μπορεί να έχει ο αντίπαλός μας, να τον “βάλουμε” δηλαδή, σε ένα εύρος φύλλων, ή με τον αγγλικό όρο, να τον βάλουμε σε “range”. Αφού σκεφτούμε τα πιθανά φύλλα που μπορεί να κρατάει, για να μπορέσουμε να καθορίσουμε τη δράση μας, πρέπει να σκεφτούμε το μέσο όρο αυτών των πιθανών φύλλων.

Στην πράξη

Η διαδικασία αυτή, δεν είναι και τόσο δύσκολη όσο ακούγεται. Οι πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας για να μικρύνουμε αυτό το range, είναι στο τραπέζι μπροστά μας και αφορούν καθαρά στο ποντάρισμα που έχει γίνει ως εκείνο το σημείο (σε συνδυασμό φυσικά με την προηγούμενη συμπεριφορά του αντιπάλου μας).

Αν για παράδειγμα, ο αντίπαλος στην θέση under the gun κάνει raise, ο επόμενος κάνει reraise all in και ένας ακόμα κάνει all in με ακόμα μεγαλύτερο stack, το range του 3ου παίκτη είναι πολύ μικρό. Ανάλογα βέβαια και με το πόσο καλός παίκτης είναι, μπορούμε λογικά να υποθέσουμε με σχετική ασφάλεια, ότι έχει ή Q-Q ή Κ-Κ ή Α-Α ή στην χειρότερη περίπτωση A-K. Αν λοιπόν έχουμε στο χέρι μας J-J, μπορούμε να πούμε ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων είμαστε απέναντι σε έναν παίκτη με Α-Κ και έναν ακόμα με κάποιο επίσης καλό φύλλο. Με αυτά τα αντίπαλα φύλλα, το J-J δεν “παίζει” και πολύ καλά. Συγκεκριμένα, παίζει χάλια! Οπότε έχουμε ένα εύκολο πάσο.

Συμπέρασμα

Μην βασίζεσαι ποτέ σε μία και μοναδική εκτίμηση για τα φύλλα που κρατάει ο αντίπαλός σου. Πόλλες φορές έχουμε δει κακούς παίκτες να κάνουν call all in με μικρό ζεύγος στο χέρι, σε flop που δεν έχει άσσο ή ρήγα γιατί υπέθεσαν ότι ο αντίπαλός τους, που έκανε το αρχικό raise preflop, έχει Α-Κ. Η φράση “I put you on AK” (σε έβαλα σε Α-Κ) έχει γίνει ανέκδοτο.

Αυτό που θα πρέπει να σκεφτείς είναι ότι υπάρχει ας πούμε 50% πιθανότητα να έχει ο αντίπαλος Α-Κ ή δύο μεγάλα φύλλα γενικά (όπως A-Q, A-J) και 50% κάποιο ζευγάρι. Ακόμα και στο 50% των περιπτώσεων που ο αντίπαλος έχει όντος δύο μεγάλα φύλλα, το 27% περίπου των περιπτώσεων θα βρει επαφή σε κάποιο από τα φύλλα του στο turn ή στο river και θα κερδίσει! Συνολικά λοιπόν, αν συνυπολογίσεις την πιθανότητα να έχει ο αντίπαλος μεγαλύτερο ζεύγος από το δικό σου και αυτήν να έχει απλά δύο μεγαλύτερα φύλλα που δεν έχουν βρει επαφή στο flop, κάνοντας call σε αυτό το σημείο, παίζεις τα χρήματά σου ουσιαστικά με μειονέκτημα και όχι με προβάδισμα όπως ίσως νομίζεις!

Μεγάλη βοήθεια στην εκμάθηση αυτής της λειτουργίας, προσφέρει ένα δωρεάν λογισμικό που κυκλοφορεί στο ίντερνετ και λέγεται Poker Stove. Είναι ένα απλό και ελαφρύ πρόγραμμα, στο οποίο μπορείς να βάζεις τα φύλλα σου από την μία πλευρά και στα φύλλα του αντιπάλου να βάζεις όσους συνδυασμούς εκτιμάς ότι μπορεί να έχει. Μπορείς δηλαδή να βάλεις στον παίκτη Α το δικό σου φύλλο (π.χ. J-J) και στον αντίπαλο να βάλεις Q-Q, K-K, A-A, A-K off suit και A-K suited. To αποτέλεσμα που θα σου βγάλει είναι το λεγόμενο “equity” η πιθανότητα δηλαδή να κερδίσει το φύλλο σου, απέναντι σε αυτό το range (θεωρώντας ότι η πιθανότητα μεταξύ των πιο πάνω φύλλων είναι ίση). Στο συγκεκριμένο παράδειγμα βγαίνει 36,19% για τους βαλέδες και 63,81% για τον αντίπαλο με το συγκεκριμένο range.

Tην επόμενη φορά που αυθόρμητα θα σκεφτείς “έχει σίγουρα άσσο ρήγα”, κάνε μια παύση και σκέψου ξανά…

Σε συνεργασία με το