Τελικός ντροπής σε θεσμό που η ΕΠΟ έχει καταργήσει την φύση του
Η ομοσπονδία ανακοίνωσε πως πάρθηκε οριστικά η απόφαση για να διεξαχθεί ο τελικός χωρίς κόσμο. Από σήμερα και τις επόμενες 20 ημέρες, θα παρακολουθήσουμε σε όλη την Ευρώπη πολλούς τελικούς. Μόνο στον Τελικό Κυπέλλου Ελλάδας θα έχει το γήπεδο αυτή την θλιβερή εικόνα. Η ομοσπονδία χωρίς να κάνει την παραμικρή προσπάθεια δέχτηκε να γίνει το μοναδικό παιχνίδι συλλόγων τον χρόνο που διοργανώνει, χωρίς κόσμο. Λες και βρισκόμαστε σε μία εποχή απόλυτης τυραννίας, λες και υπάρχει κάποια θανατηφόρα πανδημία το 2024, ο τελικός κυπέλλου Παναθηναϊκός – Άρης θα διεξαχθεί σε ένα γήπεδο φάντασμα, σε άδεια καθίσματα.
Η ομοσπονδία ορίζει τους κανόνες και τους όρους
Ο Πρόεδρος της ομοσπονδίας, βγήκε στο τέλος της συνεδρίασης και τόνισε στα ΜΜΕ πως ο Παναθηναϊκός θέλει να γίνει ο τελικός χωρίς κόσμο ενώ ο Άρης, ζήτησε να υπάρξουν απο 300 προσκλήσεις. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα η ιδέα να γίνει ο τελικός στο Ολυμπιακό στάδιο είχε εγκαταλειφθεί, επειδή ο Άρης δεν δεχόταν να διεξαχθεί στο συγκεκριμένο γήπεδο ο τελικός. Αστειότητες για τις οποίες ευθύνεται αποκλειστικά η ΕΠΟ. Το κύπελλο είναι δικιά της διοργάνωση. Η ομοσπονδία ορίζει τους κανόνες και τους όρους που θα διεξαχθεί.
Μόνο στην Ελλάδα ο τελικός μπαίνει σε διαπραγμάτευση
Σε όλο τον κόσμο, η ημερομηνία του τελικού και το γήπεδο που θα διεξαχθεί ορίζεται πριν απο την έναρξη του θεσμού. Στην πράξη πρόκειται για τον δρόμο μέχρι να φτάσεις στο φινάλε. Στην Αγγλία είναι ο δρόμος, για το Γουέμπλεϊ, στην Ιταλία για το Ολύμπικο της Ρώμης, στην Γερμανία για το Ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου κτλ.
Σε καμία χώρα δεν λένε, πάμε να φτάσουμε στον τελικό για να ξεκινήσουμε την διαπραγμάτευση. Πραγματικά το τι θέλει, τι επιθυμεί η κάθε ομάδα, δεν είναι επιχείρημα και δεν έπρεπε να αφορά κανέναν. Οποιαδήποτε άποψη και να έχει κανείς, το που θα πρέπει να γίνεται ο τελικός, πρώτα θα πρέπει να σκεφτεί πως πουθενά αλλού, η έδρα του τελικού δεν είναι αντικείμενο συζήτησης. Αποτελεί μάλιστα τιμή για μία ομάδα που ανήκει σε μακρινή πόλη, να ταξιδέψει για να πάει στο μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας να δώσει τον τελικό.
Ο τελικός σε όλες τις κανονικές χώρες είναι μία ημέρα γιορτής
Δεν θα ρωτήσει η ΟΥΕΦΑ, για παράδειγμα την Φιορεντίνα, αν θέλει να παίξει τον τελικό στην Αθήνα και ούτε θα διαπραγματευτεί το πόσα εισιτήρια θα δώσει στην κάθε ομάδα. Το ίδιο ισχύει και με τις ομοσπονδίες, στα υπόλοιπες κανονικές χώρες. Δυστυχώς το ποδόσφαιρο έρχεται συνεχώς να μας επιβεβαιώσει πως δεν είμαστε μία κανονική Ευρωπαϊκή χώρα. Συμβαίνουν πράγματα τα οποία στερούνται κοινής λογικής. Σε όλο τον κόσμο ο τελικός γίνεται στο πιο μεγάλο, στο πιο άνετο γήπεδο. Είναι μία ημέρα γιορτής και η ομοσπονδία που το διοργανώνει θα πρέπει να έχει φροντίσει η συμμετοχή να αποτελεί πραγματικά τιμή, για τις ομάδες που πέτυχαν την πρόκριση. Το να παίξεις σε άδειο γήπεδο, ενώ έχεις κάνει την προσπάθεια σου να φτάσεις μέχρι το τελικό, αποτελεί προσβολή, ντροπή και σε καμία περίπτωση, αυτό το παιχνίδι δεν είναι ένας τιμητικός αγώνας, για όσους πέτυχαν να βρίσκονται στον τελικό της διοργάνωσης.
Ο λόγος
Στην πραγματικότητα όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί οι άνθρωποι που εμπλέκονται στην χώρα μας με το Ελληνικό ποδόσφαιρο, το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι να προσφέρουν στο άθλημα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να εξυπηρετήσουν, αυτούς που βοήθησαν να κερδίσουν στις εκλογές. Πάνω σε αυτήν την λογική γίνονται όλα.
Το πρόβλημα δημιουργείται σε μία εποχή, που το ίδιο το άθλημα το έχει λήξει
Το πιο αστείο είναι πως αυτή η κουβέντα, γίνεται σε μία ποδοσφαιρική εποχή, που ο ΠΑΟΚ έχει αποδείξει πως δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να κερδίζει παιχνίδια στην Αθήνα. Μάλιστα η συζήτηση αυτή γίνεται σε μία εποχή, που ο ΠΑΟΚ έχει κερδίσει 3/4 τελικούς που έχει δώσει στο Ολυμπιακό Στάδιο, σε μία εποχή που έχει μικρή αξία η δύναμη της έδρας, πόσο μάλλον το να δώσει μία ομάδα τον τελικό στην δική της πόλη.
Δεν φρόντισαν καν να δουν, αν τηρεί το γήπεδο του Βόλου τις προϋποθέσεις
Προκειμένου όμως να μην μπει σε οποιαδήποτε ρήξη με τους παράγοντες ο πρόεδρος της ομοσπονδίας και για να κρατήσει την ισορροπία, πήρε αυτήν την γελοία απόφαση κι έβαλε στην προκήρυξη του θεσμού, πως η έδρα του τελικού θα ορίζεται μόλις βγει το ζευγάρι του τελικού. Με δεδομένο πως αν παίξει μία ομάδα από την Αθήνα και μία από την Θεσσαλονίκη ο τελικός θα πήγαινε σίγουρα στο Βόλο, θα έπρεπε τουλάχιστον να είχε φροντίσει να ενημερωθούν, αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις να συμβεί κάτι τέτοιο. Ένα παιχνίδι το χρόνο έχει να διοργανώσει η ΕΠΟ, μόλις ένα δεν όφειλε να έχει μεριμνήσει ώστε το Πανθεσσαλικό να είναι έτοιμο στην ώρα του;
Μας δουλεύουν κανονικά
Το αστείο είναι πως μετά από τόσες συζητήσεις και αφού πέρασαν τρεις εβδομάδες από την τελευταία σύσκεψη ο ιδιοκτήτης του Άρη έκανε πρόταση να αναλάβουν οι δύο φιναλίστ τα έξοδα για την δημιουργία τουρνικέ, κάτι όμως που εγκαταλείφθηκε γιατί δεν έφτανε ο χρόνος. Ακόμα πιο κωμικό ήταν το επιχείρημα, πως δεν βγαίνει ο χρόνος γιατί η αστυνομία, θα πρέπει να επιθεωρήσει το γήπεδο τρεις τουλάχιστον ημέρες πριν το τελικό. Καταλαβαίνετε πως μας δουλεύουν κανονικά.
Αυτό που διεξάγεται στην Ελλάδα δεν είναι διοργάνωση κυπέλλου
Στην πράξη τσακωνόμαστε για έναν τελικό, ενός ανύπαρκτου θεσμού. Όποιος τον κατακτήσει θα πανηγυρίσει, ειδικά αν είναι ο Άρης που θα κατακτήσει τίτλο μετά από 54 χρόνια. Στην πράξη όμως αυτό που διεξάγεται δεν είναι κύπελλο. Το κύπελλο είναι ένα τουρνουά, που οι ομάδες που συμμετέχουν περνάνε από μία συγκεκριμένη μακρά διαδικασία. Ξεκινάνε από νωρίς στην σεζόν, κληρώνονται συνήθως με ομάδες μικρότερων κατηγοριών στους πρώτους γύρους και απο την στιγμή, που έχουν καταφέρει να περάσουν απο τα χωριά και τις κακοτοπιές, φτάνουν στους τελικούς κρίσιμους γύρους.
Στον τελικό με τρεις προκρίσεις
Στην χώρα μας έχουν φροντίσει, οι μεγάλοι να μην εμπλέκονται σε αυτή την δοκιμασία. Κατευθείαν ξεκινάνε απο την φάση των 16, αρχές Φεβρουαρίου μπαίνουν στον θεσμό. Ο Άρης πέρασε στα πέναλτι την ΑΕΚ, στα προημιτελικά την Νίκη Βόλου, στα ημιτελικά τον Παναιτωλικό και έφτασε στον τελικό. Ο Παναθηναϊκός, πέρασε τον Ατρόμητο και δύο σειρές στα πέναλτι και αντίπαλός του ήταν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ, αυτό ήταν όλο και όλο. Οι ομάδες που βρίσκονται στον τελικό, έφτασαν με τρεις προκρίσεις.
Το κύπελλο, όπως διεξάγεται στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες
Η ομοσπονδία στην λογική που λειτουργεί φροντίζει να μην χαλάσει την ζαχαρένια, των μεγάλων. Μην μας πουν πως τους κουράζουμε και θυμώσουν, στην πραγματικότητα όμως δεν τους προσφέρουν σωστές υπηρεσίες. Θα ήταν πιο χρήσιμο για όλους, να υπήρχε ένας κανονικός θεσμός κυπέλλου, που οι 14 ομάδες στο πρόγραμμα Σούπερ Λιγκ στους πρώτους γύρους θα έπαιζαν μονά εκτός έδρας παιχνίδια στις έδρες ομάδων που βρίσκονται στην δεύτερη και στην τρίτη κατηγορία. Με αυτό τον τρόπο, οι πρώτοι γύροι θα διεξαγόντουσαν στα κενά των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων και θα οδηγούσαν τους προπονητές να κοιτάξουν βαθιά μέσα στο ρόστερ τους. Μία πραγματικότητα που θα έδινε την δυνατότητα σε νέους παίκτες να αγωνιστούν και θα άφηνε ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο της πρόκρισης.
Περισσότερα παιχνίδια, πιο ελκυστικό προϊόν
Ξεκάθαρα θα είχαμε παιχνίδια περισσότερα και πιο ελκυστικά. Πραγματικά απορώ με το συνδρομητικό που πληρώνει πως γίνεται και δεν πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς θα είχε και περισσότερα παιχνίδια και πιο ελκυστικό προϊόν. Ποιός δεν θα έβαζε την τηλεόραση του να παρακολουθήσει αν μαθαινε πως στο ημίχρονο μία ομάδα κατώτερης κατηγορίας προηγείται του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ. Το μυστικό όμως είναι τα μονά παιχνίδια όπως γίνεται σε όλες τις προηγμένες χώρες. Μονά παιχνίδια μέχρι τον ημιτελικό. Στον ημιτελικό διπλά και ο τελικός στο μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας. Μέσα απο αυτή την πραγματικότητα, που δεν είναι μία δική μου πατέντα, αλλά ο τρόπος που διεξάγεται ο θεσμός σε όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές χώρες, θα υπήρχε η δυνατότητα συχνά πυκνά, να εμφανιζόντουσαν και μικρότερες ομάδες στον τελικό.
Στην Ελλάδα έχουμε ακυρώσει την φύση του θεσμού
Το κύπελλο από την φύση που πρέπει να διεξάγεται ο θεσμός των εκπλήξεων, με τον τρόπο όμως που τον διεξάγει η ΕΠΟ, δεν προσφέρει την δυνατότητα να γίνει η οποιαδήποτε έκπλυξη. Ακυρώνει με λίγα λόγια την ίδια την φύση του θεσμού. Τελευταία ομάδα εκτός BIG 5 που έχει φτάσει σε τελικό είναι η Ξάνθη το 2015.
Ανεπάρκεια και αδιαφορία
Η εικόνα του τελικού κυπέλλου με τα άδεια καθίσματα δείχνει την πραγματικότητα που υπάρχει στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένας χώρος κενός από ανθρώπους που να αγαπάνε πραγματικά το άθλημα και να προσπαθούν να βρουν τρόπους που θα βοηθήσουν προς την πρόοδο του. Αυτό που θα συμβεί στις 25 Μαΐου είναι μία πρόκληση και αποτελεί ντροπή πρώτα απο όλα για τους διοργανωτές, για τις ομάδες που συμμετέχουν αλλά και για την χώρα μας. Επίσης δείχνει μία πραγματικότητα που αποδεικνύει τον συνδυασμό ανεπάρκειας και αδιαφορίας των ανθρώπων που έχουν τις τύχες του Ελληνικού ποδοσφαίρου στα χέρια τους.
