Δεν ήμασταν άτυχοι αλλά θύματα λανθασμένης στρατηγικής
Η Εθνική Ελλάδος απέτυχε ξανά. Σε ακόμη μία προκριματική διαδικασία απο το 2014 και μετά, δεν καταφέραμε να προκριθούμε στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης. Είναι η τρίτη φορά, που στα τελικά του Euro που συμμετεχουν oι 24 απο τις 53 ομοσπονδίες δεν καταφέραμε να πάρουμε την πρόκριση.
Πέρασαν οι γείτονες μας
Το πέτυχαν οι γείτονες μας. Αλβανία, Τουρκία, Σερβία, Σλοβενία, Σλοβακία, Ρουμανία και φυσικά η Κροατία θα βρεθούν στα τελικά. Εμείς για ακόμα μία φορά δεν τα καταφέραμε. Ασφαλώς και πρόκειται για μία τεράστια αποτυχία. Χάσαμε την πρόκριση από την Γεωργία, από μία ομάδα που αν εξαιρέσουμε τον Κβαρατσχέλια υστερούσε πολύ σε ταλέντο σε σχέση με την δική μας Εθνική.
Φοβηθήκαμε την χυλόπιτα
Στο χθεσινό παιχνίδι στην Τιφλίδα αυτή η πραγματικότητα ήταν ορατή όμως δεν κάναμε το παραμικρό να το αξιοποιήσουμε. Ήταν παράξενα τα συναισθήματα που έβγαλε αυτό το παιχνίδι, όπως και η πραγματικότητα που δημιουργούσε στην διάρκεια του.
Βλέπαμε τους διεθνείς μας να το θέλουν πολύ, αλλά στην πράξη να μην κάνουν τίποτα για να κατακτήσουν τον στόχο τους. Έμοιαζαν σαν τον ντροπαλό ερωτευμένο, που παρότι παίρνει σήματα πως το πεδίο είναι ελεύθερο και υπάρχει ανταπόκριση, διστάζει να κάνει το βήμα προσέγγισης στον φόβο μην έρθει η χυλόπιτα. Ζήσαμε λοιπόν 120 λεπτά με τον φοβο της χυλόπιτας.
Δεν προσπαθήσαμε να παίξουμε
Τον φόβο μην κάνουμε το πρώτο βήμα να βγούμε στην επίθεση, να διεκδικήσουμε το γκολ και πάθουμε ζημιά απο τον Κβαρατσχέλια. Σε 120 λεπτά, δεν πήραμε το παραμικρό ρίσκο, όχι να επιτεθούμε αλλά να προσπαθήσουμε να παίξουμε. Ζήσαμε με τον φόβο μην κάνουμε λάθος και αφήσαμε το παιχνίδι να πάει ακριβώς εκεί που το θέλει ο κατώτερος. Το στενάχωρο ήταν πως το ίδιο το παιχνίδι έδειχνε πως οι Γεωργιανοί ήταν κατώτεροι μας.
Μας γέμισε κάρτες ο Κβαρτσχέλια
Είχαν πράγματι την τύχη να έχουν τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στο γήπεδο. Το γεγονός πως ο Σανιόλ τον χρησιμοποιούσε ελεύθερο του έδινε το δικαίωμα να πέφτει πάνω σε πολλούς ποδοσφαιριστές και το αξιοποίησε γεμίζοντας την άμυνα μας με κάρτες.
Πιθανότατα το πως οι Μπάλντοκ, Χατζηδιάκος, Μαυροπάνος είχαν κάρτες να δημιούργησε έξτρα φόβο στους ποδοσφαιριστές μας. Να φοβήθηκαν να ανοίξουν τις γραμμές μήπως πάει ο Κβαρατσχέλια στο ένας με ένας με κάποιον από τους κιτρινισμένους και πέσουμε επειδή δεν θα μπορεί να γίνει ένα φάουλ.
Παίξαμε για το 0-0 και ψάξαμε γκολ απο θεόσταλτο δώρο
Στην πραγματικότητα όμως, παίζαμε με έναν αντίπαλο που είχε έναν παικταρά, αλλά κανέναν που να του επιτρέπει να συνεργαστεί μαζί του. Αποκλειστήκαμε από τον φόβο που μας δημιούργησε η παρουσία του να μην μας κερδίσει μόνος του. Μείναμε αποκλειστικά στις εντολές αναχαίτισης του, παίξαμε αποκλειστικά για το 0-0 κι ελπίζαμε να βρούμε το γκολ από ένα θεόσταλτο δώρο.
Αν ήμασταν τυχεροί, η κεφαλιά του Μαυροπάνου στην παράταση θα είχε κατέβει λίγο πιο χαμηλά και θα είχαμε πάρει την πρόκριση. Θα είχαμε όμως πετύχει το 1/1. Παίξαμε με έναν κατώτερο αντίπαλο που υστερούσε φανερά σε ατομικό ταλέντο και ψάξαμε την μία ευκαιρία σε 120λεπτά. Δεν ήμασταν λοιπόν άτυχοι, αλλά θύματα της λανθασμένης μας στρατηγική.
Δεν έβαλε ποτέ παίκτη δίπλα στον Ιωαννίδη
Ασφαλώς για τον φόβο που δείξαμε ευθύνη έχει ο προπονητής που δεν έκανε το παραμικρό για να αξιοποιήσει την βαριά τριάδα της Εθνικής Γεωργίας. Είχε μόνιμα απομονωμένο έναν ποδοσφαιριστή, ανάμεσα σε τρία βαριά κορμιά. Το παιχνίδι φώναζε πως θα πρέπει να πάει κάποιος κοντά στον Ιωαννίδη, δεν συνέβη ποτέ.
Όταν ο αντίπαλος σου παίζει με τρεις στην άμυνα και δεν μπορεί να σε απειλήσει, οφείλεις να φέρεις δεύτερο επιθετικό στην ροή του αγώνα, για να τον χτυπήσει εσύ. Ο Ιωαννίδης ήθελε κάποιον παίκτη κοντά του και επιλογές υπήρχαν. Θα μπορούσε νωρίς να πάει δίπλα του ο Μασούρας, στην συνέχεια να μπει ο Γιακουμάκης και αν τίποτα από όλα αυτά δεν λειτουργούσε, να πάρει την θέση του Ιωαννίδη ο Παυλίδης.
Είχαμε τρεις φορ, δεν αξιοποιήσαμε κανέναν
Είχαμε τρεις καλούς φορ στην αποστολή μας, στην πράξη όπως παίξαμε δεν αξιοποιήσαμε κανέναν. Αφήσαμε για 90 λεπτά να τρέχει ο Ιωαννίδης μόνος του και κανένας δεν κατάλαβε ποιό ήταν το σκεπτικό να βγει ο δραστήριος Ιωαννίδης που ήθελε βοήθεια για να πάρει την θέση του ο Γιακουμάκης.
Το παιχνίδι πήγε εκεί που το ήθελαν οι αντιπάλοι μας
Είναι γελοίο να συζητάμε για τις εκτελέσεις των πέναλτι. Είχαμε μία στρατηγική φόβου, που την ακολουθήσαμε πιστά και βοήθησε την Γεωργία να πάει το παιχνίδι εκεί ακριβώς που το ήθελε. Αφήσαμε το παιχνίδι να πάει στα πέναλτι παρότι γνωρίζαμε πως σε αυτήν την διαδικασία η παρουσία του Μαρμαντασβίλι, θα αποτελούσε όπλο για τους αντιπάλους μας και για αυτό είχαν σαν στόχο να φτάσουν εκεί το παιχνίδι.
Η αδικαιολόγητη απαίτηση του Πογιέτ για πρόωρη ανανέωση
Στον Πογιέτ δόθηκε τον Φεβρουάριο του 2022 η αποστολή να πάει την Εθνική μας στα τελικά του EURO 2024. Ο στόχος ήταν βατός, όμως απέτυχε να τον κατακτήσει. Για έναν περίεργο λόγο, ενώ ο στόχος που του είχε ζητηθεί ήταν ανοιχτός και υποχρεωτικός να κατακτηθεί για να δικαιούται να νιώθει πετυχημένος, φρόντιζε συνεχώς να δείχνει την δυσαρέσκεια του, που δεν του είχε ανανεωθεί πρόωρα το συμβόλαιο του. Πότε δεν κατάλαβα γιατί είχε την απαίτηση χωρίς να έχει πετύχει τον στόχο να του ανανεωθεί το συμβόλαιο.
Μία μόνιμη γκρίνια, ακραίες και αχρείαστες αντιδράσεις, ενώ ο στόχος ακόμη ήταν ανοιχτός. Ήταν απίστευτα ενοχλητικό, πως αντί να έχει σαν απόλυτη προτεραιότητα την επίτευξη του στόχου μας, την πρόκριση του στα τελικά φρόντιζε συνεχώς να δείχνει την δυσαρέσκεια του που δεν του έχει προταθεί νέο συμβόλαιο. Λες και υπήρχε περίπτωση να προκρινόμασταν στα τελικά και να μην του πρόσφεραν καινούριο συμβόλαιο. Ήξερε όμως απο την αρχή, πως είχε πρώτα έναν στόχο να πετύχει.
Απέτυχε
Ότι και να πιστεύει κανείς, για την πορεία του Πογιέτ στην Εθνική Ελλάδος, το αποτέλεσμα δείχνει πως απέτυχε. Του ζητήθηκε ένας εφικτός στόχος, υπήρξαν καλές στιγμές στην πορεία του, επιλογές του που δίχασαν όμως ο στόχος δεν επετεύχθη. Και η αλήθεια είναι πως στον τελικό πρόκρισης, έπαιξε σημαντικό ρόλο το φοβικό του σχέδιο.
Ποτέ δεν προσπάθησε να αξιοποιήσει την ποιοτική ανωτερότητα των διεθνών μας και να προσπαθήσει να κερδίσει το παιχνίδι. Φοβηθήκαμε να κερδίσουμε και θα δούμε ακόμη μία διοργάνωση από το σπίτι μας, βλέποντας μία κατώτερη ομάδα να παίζει σε έναν όμιλο, που ήταν πολύ ελκυστικός και θα του δίναμε μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
