Αγχωμένο αουτσάιντερ, το δώρο του Ζουλ και ο Παναθηναϊκός που έσωσε την επόμενη σεζόν
Σε έναν ντροπιαστικό για την χώρα μας τελικό ο Παναθηναϊκός κατάφερε την ύστατη ώρα να σώσει τουλάχιστον την επόμενη χρονιά κατακτώντας το κύπελλο Ελλάδος. Θα ήταν τεράστιο το χτύπημα να μείνει εκτός Ευρώπης, ένα μεγάλο πισωγύρισμα της προσπάθειας που ξεκίνησε το καλοκαιρι του 21 με την πρόσληψη Γιοβάνοβιτς για να επιστρέψει ο σύλλογος στο επίπεδο που ανήκει.
Μία τεράστια ομάδα, αλλά ταλαιπωρημένη απο διοικητική ανυπαρξία η οποία δημιούργησε και μία εσωστρέφεια, που πάντοτε υπάρχει στο εσωτερικό του συλλόγου και είναι έτοιμη με κάθε αφορμή, να τον καταστρέψει.
Λειτουργούσε χρόνια με όρους δημοσίου
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία τρία χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες, ο σύλλογος να επιστρέψει στο επίπεδο που ανήκει. Η διοίκηση Αλαφούζου έχει σίγουρα ταυτιστεί με τις πιο μαύρες ημέρες της ιστορίας του Παναθηναϊκού, όμως η κατάσταση τα τελευταία τρία χρόνια έχει αλλάξει. Γίνεται πολλές φορές και με λανθασμένο τρόπο μία προσπάθεια ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει. Εύκολο δεν είναι γιατί μιλάμε για μία ομάδα που για χρόνια λειτουργούσε με όρους δημοσίου. Που με αποκλειστική ευθύνη της σημερινής διοίκησης τιμωρήθηκε με τρία χρόνια αποκλεισμό από την Ευρώπη, που στην πράξη έφερε 5 χρόνια Ευρωπαϊκής απουσίας.
Σε όλο αυτό το διάστημα ο Παναθηναϊκός στην καθημερινότητα του λειτουργούσε με όρους δημοσίου. Μία ομάδα χωρίς αγωνιστικούς στόχους, που είτε έχανε είτε κέρδιζε δεν απασχολούσε κανέναν, δεν άλλαζαν σε τίποτα οι συνθήκες στην δουλειά. Οι άνθρωποι που δούλευαν στον σύλλογο είχαν μάθει να μην έχουν την παραμικρή πίεση, ότι και να συνέβαινε στο γήπεδο, η επόμενη ημέρα ήταν ίδια. Όλα αυτά αποτελούν μία πραγματικότητα η οποία είναι δύσκολο να εξαφανιστεί από την μία μέρα στην άλλη και ο Παναθηναϊκός χρειάζεται χρόνο να γίνει μία ομάδα, που θα βρίσκει τον τρόπο να ανταποκρίνεται θετικά στις κρίσεις και στις δύσκολες στιγμές.
Χρειάζεται υπομονή από όλους
Χρειάζεται πρώτα απο όλα να υπάρξει κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας. Ο Παναθηναίκός πλέον έχει μπάτζετ και μπορεί να φέρει ποδοσφαιριστές και προπονητικό επιτελείο που να του δίνουν το δικαίωμα να πετύχει τους στόχους του. Χρειάζεται όμως υπομονή. Υπομονή που δεν έδειξε η διοίκηση στα τέλη του Δεκεμβρίου με τον Γιοβάνοβιτς, υπομονή που δεν δείχνει ο κόσμος του Παναθηναϊκού και συχνά δημιουργεί συνθήκες αποσταθεροποίησης.
Έπαιξε για δύο σεζόν
Μία σεζόν που ξεκίνησε με αυτοσκοπό να επιστρέψει ο Παναθηναϊκός στον θρόνο του πρωταθλητή μετά από 14 χρόνια, κινδύνεψε να εξελιχθεί σε βατερλό. Στον Βόλο έπαιξαν οι παίκτες του Κόντη για δύο σεζόν, για να σώσουν αυτή που φεύγει, αλλά και να μην στερήσουν την Ευρωπαϊκή συμμετοχή της ομάδας, απο την σεζόν που έρχεται. Η νίκη, η κατάκτηση του τίτλου είναι φυσικό να φέρει πανηγυρισμούς, αλλά ο μοναδικός λόγος που κατέκτησε το τρόπαιο ο Παναθηναϊκός, είναι πως είχε την τύχη να βρει απέναντι του την μοναδική ομάδα που μπορούσε να έχει μεγαλύτερο βάρος από εκείνον.
Αγχωμένο αουτσάιντερ
Ο Άρης έχασε γιατί ήταν ένα αγχωμένο αουτσάιντερ. Όταν δεν είσαι στον τελικό το φαβορί, το όπλο σου είναι πως μπορείς στην διάρκεια ενός αγώνα να μυρίσεις το άγχος του αντιπάλου σου και να σου δώσει ο χρόνος ψυχολογικό πλεονέκτημα, αν παραμένεις μέσα στην μάχη. Οι παίκτες του Μάντζιου όμως δεν είχαν την αλεγκρία του αουτσάιντερ, που μπορεί στο τέλος να δημιουργήσει τις συνθήκες να πάρει το τρόπαιο. Πήγε στον τελικό με το βάρος, πως ο Άρης πρέπει επιτέλους να πάρει έναν τίτλο. Τον πρώτο του τίτλο μετά από 54 χρόνια.
Δύο φοβισμένες ομάδες
Παρουσιάστηκαν λοιπόν στον Βόλο, δύο φοβισμένες ομάδες, που δεν προσπάθησαν να παίξουν. Σε έναν τελικό που θύμισε αρκετά το πρόσφατο μπαράζ, Ελλάδα-Γεωργία με τους ποδοσφαιριστές αλλά και τους προπονητές των δύο ομάδων, να φοβούνται να πάρουν αποφάσεις στον φόβο, μην γίνει κάποιο λάθος. Στον κίνδυνο μην χαθεί η αμυντική ισορροπία και δημιουργηθεί χώρος για τον αντίπαλο, δεν έκαναν προσπάθεια να επιτεθούν. Παιχνίδι δεν είδαμε.
Είχε αποφασίσει να πάει χωρίς αλλαγές
Ο Κόντης είχε πάρει το μάθημα του, απο το πάθημα με τον Ολυμπιακό και έμοιαζε σαν να είχε πάρει την απόφαση, πως ότι και να συμβεί δεν πρόκειται να κάνω αλλαγές. Μία έκανε σε όλο τον αγώνα και αυτή αναγκαστική, επειδή αποβλήθηκε ο Γιάννης Κώτσιρας και επέλεξε να αγωνιστεί με καθαρό μπακ στα δεξιά, Η αναγκαστική αλλαγή του έφερε και την νίκη. Η αλήθεια είναι πως την νίκη στην κανονική ροή του αγώνα, την έφερε η έλλειψη καθαρού μυαλού από τον Άρη. Αρχικά πέταξε φθηνά το αριθμητικό πλεονέκτημα.
Η Φραπάρ ειναι καριερίστρια δεν ήρθε για να εξυπηρετήσει συμφέροντα
Οι άνθρωποι του Άρη, διαμαρτύρονται για την δεύτερη κάρτα του Νταρίντα, ο Τσέχος είναι έμπειρος ποδοσφαιριστής και δεν επιτρεπόταν με κάρτα να πάει τόσο δυνατά σε μία διεκδίκηση που δεν είχε κίνδυνο για την ομάδα του. Ένας διαιτητής που θέλει να παίξει 50-50, όταν έχει αφήσει νωρίς με δέκα παίκτες την μία ομάδα σε τελικό, με μεγάλη ευχαρίστηση θα επαναφέρει την αριθμητική ισορροπία αν του δοθεί το δικαίωμα. Στην προκειμένη περίπτωση η Στεφανί Φραπάρ, ειναι καριερίστρια. Παίζει για το όνομα της και όχι για να εξυπηρετήσει συμφέροντα, ο Ντάριντα πατάει τον Αράο και δεν υπάρχει διαιτητής από το πρώτο ράφι, που σε αυτήν την φάση να μην επαναφέρει τις αριθμητικές ισορροπίες.
Να βρουν τις ευθύνες στον ίδιο τους τον εαυτό
Στην συνέχεια αυτό που έκανε ο Ζούλ, έμοιαζε με μία προβοκατόρικη ενέργεια απέναντι στην ίδια του την ομάδα. Ανεπίτρεπτο για επαγγελματία, με βάση την κρισιμότητα του αγώνα. Στον Άρη, θα έπρεπε να κοιτάξουν τις ευθύνες στον ίδιο τους τον εαυτό. Έχασαν γιατί δεν τόλμησαν να παίξουν, όπως δεν τόλμησε να παίξει και ο αντίπαλος τους. Δεν προσπάθησε με πιο επιθετικό σχήμα να αξιοποιήσει την αποβολή του Κώτσιρα, δεν είχε συνολικά καθαρό μυαλό όταν πήραν το αριθμητικό πλεονέκτημα, πλήρωσε το υπερβολικό άγχος που πήγε στον τελικό, λες και έχει λογική να νιώθει ο Άρης πως έχει τον πρώτο λόγο σε τελικό κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, πλήρωσαν τον φόβο τους και την ανοησία ενός ποδοσφαιριστή τους. Τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική κατανάλωση και πείθουν λίγους, αυτούς που θέλουν να πειστούν με τον αφήγημα της ομάδας τους. Υπάρχουν τέτοιοι παντού, είναι όμως λιγότεροι από ότι πιστεύουν οι διοικήσεις τους.
Η ανοησία του Ζούλ έκανε δώρο το κύπελλο στον Παναθηναϊκό
Ο Παναθηναίκός έμοιαζε σαν να μην μπορούσε να κερδίσει κι επέλεξε να πάει σε ένα παιχνίδι υπομονής, περιμένοντας το δώρο από τον αντίπαλο του. Τελικά το δώρο το έκανε αυτός πρώτος, όμως ο Άρης το επέστρεψε και η ανοησία του Ζούλ, του πρόσφερε το κύπελλο στο πιάτο. Είναι πολύ μεγαλύτερο το πλεονέκτημα που παίρνεις στο 10 εναντίον 9, σε σχέση με το πλεονέκτημα που παίρνεις όταν παίζεις με 11 εναντίον 10. Ο Παναθηναϊκός ήταν σε τόσο προβληματική κατάσταση, έπαιζε τόσο αργά που δεν μπορούσε να αναδείξει στον βαθμό που έπρεπε το μεγάλο πλεονέκτημα που είχε πάρει.
Ο Κόντης στον φόβο του λάθους δεν προσπάθησε να φέρει μέσα από αλλαγές περισσότερη πίεση στην άμυνα του Άρη, στον φόβο μην δημιουργηθεί κάποια αμυντική ανισορροπία. Το πλεονέκτημα πάντως που δημιούργησε η απουσία του Ζούλ, ήταν τόσο μεγάλο που δικαιώθηκε στην μοναδική φάση, που μετέφερε γρήγορα την μπάλα ο Παναθηναϊκός και κινήθηκαν σωστά στον χώρο οι παίκτες του. Όμορφο κλείσιμο χρονιάς για τον Παναθηναϊκό, έφερε και το γεγονός πως το χρυσό τέρμα ήρθε απο τον Βαγιαννίδη. Απο ένα παιδί που ξεκίνησε εντυπωσιακά την φετινή σεζόν, έχει τεράστια προσόντα ποιότητα και επηρεάστηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον από την αποχώρηση του Γιοβάνοβιτς.
Μεγάλο μπάτζετ για προπονητή τριετίας
Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το δεύτερο του κύπελλο την τελευταία τριετία που προσπαθεί να επιστρέψει στο πραγματικό του στάτους. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται μεγάλους ποδοσφαιριστές και ένα προπονητικό επιτελείο που θα προσφέρει γνώση και όραμα. Η ενημέρωση που υπάρχει είναι πως ο Παναθηναϊκός έχει μπάτζετ 2 εκ ευρώ τον χρόνο για προπονητή και προσφέρει συμβόλαιο για τρία χρόνια.
Στον Άρη άνοιξε ξανά η αφελής συζήτηση που υπήρχε και στην πρώτη συνεργασία της ομάδας με τον Άκη Μάντζιο. Το 2022, η διοίκηση της ομάδας έκανε το λάθος να πιστέψει πως το πρόβλημα είναι ο Άκης Μάντζιος που η ομάδα δεν κάνει την υπέρβαση και πως χρειάζεται έναν προπονητή να κάνει τον Άρη πιο επιθετικό και είδαμε τα αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα με τον Μάτζιο ο Άρης καταφέρνει και βρίσκει το αγωνιστικό του ταβάνι, κανένας προπονητής δεν μπορεί να αξιολογείται για το γεγονός πως δεν κατάφερε να πετύχει μία υπερβατική για τον σύλλογο και τις συνθήκες επιτυχία.
