Poker Strategy: Η γνώμη του κόσμου για τους παίκτες

Πολλά είναι τα στερεότυπα, που υπάρχουν για τους ανθρώπους, που ακολουθούν επαγγελματικά ένα παιχνίδι, όπως το πόκερ, που επειδή παίζεται με φύλλα τράπουλας, οδηγεί σε διάφορα, πολλές φορές αυθαίρετα, συμπεράσματα.

Ο Άλεκ Τορέλι, που σε post του είχε αναφερθεί στο ρόλο της τύχης στο πόκερ, γράφει στο PokerNews.com για τη γνώμη, που έχει ο κόσμος για τους παίκτες του πόκερ.

“Ο μόνος λόγος, που μπορώ να μιλήσω για αυτά τα θέματα, είναι ότι έχω κάνει κάθε λάθος, που αναφέρεται εδώ. Παρακαλώ, να μη μου τα υπενθυμίζετε. Συνεχίζω να τα κάνω και αν βρείτε κανένα, ελπίζω να μου το υπενθυμίσετε.

Μια προσωπική ιστορία: Αυτός, που παράτησε το πανεπιστήμιο

Ήμουν 18 όταν ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι: “Σταματάω από το πανεπιστήμιο για να παίξω πόκερ.” Περιττό να πω ότι δεν ενθουσιάστηκαν. Προς υπεράσπισή μου, να πω ότι προσπάθησα να εξηγήσω ότι δεν ήταν τζόγος, αλλά calculated risk. Δεν θα ήμουν κάτι διαφορετικό από έναν χρηματιστή.

Δεν ήταν εύκολο να τους πείσω: “Οι χρηματιστές έχουν πτυχία,” μου είπαν. Το πρόβλημα, φαίνεται να ήταν το τι “περνούσες” για να μπεις κάπου. Για να μπεις στη Wall Street έπρεπε να περάσεις μέσα από το σύστημα. Για να τζογάρεις, απλώς χρειάζεσαι μετρητά. Αν αποτύχεις στη Wall Street θα συνεχίσεις να έχεις έναν καλό μισθό. Αν αποτύχεις στο πόκερ θα χρεωθείς.

Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς. Δεν είχαν κάτι, που να τους πείσει ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Το πόκερ άρχιζε να μεγαλώνει στα μέσα ενημέρωσης, αλλά αυτό, που έβλεπαν δεν ήταν ιδιαίτερα κολακευτικό: υπέρβαροι τζογαδόροι, ντυμένοι σαν άστεγοι να βρίζουν για την ατυχία τους.

Το να ξεπεράσει κανείς αυτά τα εμπόδια είναι μια δύσκολη μάχη, αλλά μια που πρέπει να τη δώσει. Μόνοι μας το προκαλέσαμε αυτό.

Το Πρόβλημα: Η Γνώμη του Κόσμου

Το πρόβλημα δεν είναι ότι η πλειοψηφία εκείνων, που προσπαθεί, αποτυγχάνει. Δεν πέτυχα το παιδικό μου όνειρο να φτάσω στο NBA, αλλά οι γονείς μου με ενθάρρυναν να παίξω μπάσκετ, επειδή με το να το κάνω αυτό, έμαθα για την ομαδικότητα, την πειθαρχία, την υπομονή και την επιμονή.

Υπάρχουν αρετές, που μπορεί να μάθει κανείς από το πόκερ. Ήρθε η ώρα να τις επιδείξουμε, αλλά πρώτα, μια άσκηση. Μετά από κάθε λέξη, κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε τι βλέπετε.

Χρηματιστής

Υποθέτω βλέπετε έναν 24χρονο απόφοιτο καλού πανεπιστημίου (εγώ πάντα βλέπω Χάρβαρντ), φρεσκοξυρισμένο, με ωραίο μαύρο κοστούμι και κόκκινη γραβάτα, να κουβαλά έναν χαρτοφύλακα με κάτι σημαντικό μέσα. Σχεδόν σίγουρα μιλά στο τηλέφωνο με πελάτη κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού του, που αποτελείται από κινέζικο delivery στο γραφείο του στη Wall Street.

Ας προσπαθήσουμε άλλο ένα

Παίκτης πόκερ

Να τι έρχεται στο μυαλό: 24χρονος που παράτησε το πανεπιστήμιο και δυσκολεύεται να μείνει ξύπνιος μετά από ολονύκτιο session. Δεν έχει καμία επαφή με τον πραγματικό κόσμο, κόβει βόλτες στο Bellagio ιδρωμένος μέσα στην κουκούλα του, αξύριστος και απεριποίητος.

Ποια είναι η πραγματική διαφορά; Πιο συγκεκριμένα, γιατί, αν και οι δουλειές μοιάζουν τόσο πολύ, ένας χρηματιστής είναι ένας σεβαστός επιχειρηματίας και ο παίκτης πόκερ ένας περιθωριακός τζογαδόρος;

Σίγουρα, η εκπαίδευση του ενός στο Χάρβαρντ δεν είναι κακή, αλλά πότε ήταν η τελευταία φορά, που κάποιος σας ρώτησε από πού πήρατε πτυχίο; Η διαφορά μας με εκείνους ξεκινά με την εικόνα, που εμείς δημιουργούμε. Το πρόβλημα είναι ότι ο γονιός λέει “όχι στον τζόγο” και “ναι στη Wall Street”. Για να αλλάξει το status quo, το πόκερ πρέπει να αλλάξει εικόνα.

Το παράδειγμα του πράσινου τσαγιού

Την άνοιξη του 2000, η Twinings είπε: “Σε απάντηση στη μεγάλη ζήτηση από την πλευρά των καταναλωτών και μετά από αρκετούς μήνες εκτεταμένου product development, είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε την έναρξη της νέας σειράς πράσινου τσαγιού.”

Γιατί τόση τρέλα για το πράσινο τσάι; Η Lipton λέει ότι είναι λόγω “παγκόσμιας καταναλωτικής τάσης προς την υγεία και τη διαχείριση άγχους και την επιθυμία για έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής.”

Επιπλέον, η Whittard of Chelsea, που προσφέρει έξι διαφορετικά είδη πράσινου τσαγιού, λέει στους καταναλωτές ότι “το πράσινο τσάι είναι το πιο φυσικό από όλα, και περιέχει ακόμα πολλούς από τα φυσικά συστατικά, που κάνουν το τσάι τόσο υγιεινό ποτό.”

Το πράσινο τσάι καταναλώνεται για χιλιάδες χρόνια στην Ανατολή. Αλλά μόνο όταν διαφημίστηκε ως καταστολέας όρεξης και ότι βοηθά στην απώλεια βάρους έγινε η μεγάλη άνθιση στην Αμερική. Το πρόβλημα δεν είναι το παιχνίδι, αλλά πώς το βλέπει το κοινό.

Η Λύση: Ξεκινά Από Εμάς

Στο τραπέζι

Ο επαγγελματίας θέτει το «δεδικασμένο» για όλους τους υπόλοιπους. Μ’ αρέσει να παίζω τένις και όταν θέλω να νιώσω σαν rock star στο court, βγαίνω ντυμένος εξ ολοκλήρου με Nike, με περικάρπια και όλα τα υπόλοιπα. Το παιχνίδι είναι τόσο πώς φαίνεσαι, όπως και πώς παίζεις. Έτσι, όταν εμφανιζόμαστε ιδρωμένοι, οι άλλοι πιστεύουν ότι είναι καλό.

Ρούχα

Το “Τον καταλαβαίνεις μόνο, που τον βλέπεις” είναι ατάκα από τραπέζι πόκερ μόλις πριν δύο μέρες. Ειπώθηκε για έναν VIP, που μπήκε να παίξει το μεγάλο παιχνίδι. Αν κάναμε την ίδια άσκηση με παραπάνω και σκεφτόμασταν ένα “poker fish” θα έμοιαζε εντελώς διαφορετικά από έναν επαγγελματία παίκτη πόκερ. Αυτό είναι το πρόβλημα.

Θυμηθείτε, η δουλειά μας είναι να δημιουργήσουμε ένα κατάλληλο περιβάλλον για τους πελάτες μας.

Πότε ήταν η τελευταία φορά, που ένα μεγάλο fish φορούσε αθλητική φανέλα και ανάποδο καπέλο; Ο κόσμος δεν έχει πρόβλημα να παίζει με επαγγελματίες, απλώς δεν θέλει να νιώθει ότι είσαι εκεί για να τους πάρεις τα λεφτά.

Το να ντυνόμαστε καλά, δεν θα βοηθήσει μόνο στο να νομιμοποιήσει στις συνειδήσεις των άλλων τη βιομηχανία μας, αλλά κάνει και τους άλλους να θέλουν να παίξουν μαζί μας. Δεν θα είμαστε πια οι άστεγοι τζογαδόροι, αλλά ένα πλουσιόπαιδο, που θέλει να τζογάρει. Και υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Θα δώσω το παράδειγμα και ορίστε η υπόσχεσή μου: Αν κάποιος με δει ντυμένο με κάτι λιγότερο από business casual για πάνω από μια ώρα (μερικές φορές, είναι απαράδεκτο, όταν πέφτω πάνω σε ένα παιχνίδι. Και πάλι, θα πάω σπίτι για να αλλάξω αφού πάρω τη θέση μου,) θα πληρώσω ένα big blind. Βάζω όριο σε έναν ανά session.

Ακουστικά

Δεν είναι ιδανικά, αλλά κάποιες φορές είναι βολικά. Αν και η χρήση χαρτιού σκοτώνει τα δέντρα, δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον, που αγοράζει χαρτί. Εντούτοις, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των αντιπαθητικών Bose και των σχεδόν ανύπαρκτων του iPod.

Στην τηλεόραση, ποτέ. Σε κάποια cash games, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται, γιατί δημιουργεί μια δυναμική, που είναι σοβαρή όταν το παιχνίδι είναι για διασκέδαση.

Το να ντυνόμαστε καλά είναι η αρχή. Για να κάνουμε μια ουσιαστική διαφορά, θα πάρει πολύ περισσότερο από ένα πουκάμισο. Χρειάζεται και η βοήθεια των μέσων ενημέρωσης. Την Παρασκευή, 30 Μαρτίου, θα γράψω το δεύτερο μέρος. Τα βήματα προς την αλλαγή.”

Σε συνεργασία με το