Ουνάι Έμερι: Ο “καπετάνιος” που γύρισε από την Ανδαλουσία
Το Βίλα-ρεάλ έχει φορέσει τα γιορτινά του! Ολόκληρη η κοινότητα της Βαλένθια, στα νοτιοανατολικά της Ισπανίας, πανηγυρίζει! Η Βιγιαρεάλ είναι η κάτοχος του Γιουρόπα Λιγκ της σεζόν 2020-21, ο Ουνάι Έμερι ο “βασιλιάς” της διοργάνωσης.
Η πορεία της ομάδας ως την κατάκτηση του τροπαίου μοιάζει με παραμύθι. Μια όμορφη ιστορία χωρίς… δράκους! Ίσως θα μπορούσε να γίνει τραγούδι. Ακόμα ένα που να φέρνει στις μνήμες τη συμπαθητική αυτή ομάδα με τα κίτρινα, όπως εκείνο των Beatles, που της έδωσε το προσωνύμιο “Κίτρινο Υποβρύχιο”.
“Στην πόλη που γεννήθηκα, ζούσε ένας άντρας που έπλεε στη θάλασσα, και μας είπε για τη ζωή του, στη γη των υποβρυχίων. Έτσι πλεύσαμε προς τον ήλιο, ώσπου να βρούμε μια καταπράσινη θάλασσα και ζούσαμε κάτω από τα κύματα, στο κίτρινο υποβρύχιό μας”, τραγουδούσαν οι Beatles τo 1966 και το κομμάτι έγινε επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως κάθε τί άλλωστε, που δημιουργούσε το θρυλικό συγκρότημα.
Το Betarades με το “Yellow Submarine” ως μουσική υπόκρουση, ετοίμασε ένα αφιέρωμα στη Βιγιαρεάλ. Την ισπανική ομάδα που έφτασε ως το τέρμα του δρόμου του Γιουρόπα Λιγκ, κοιτώντας στα μάτια ανώτερους αντιπάλους. Εξυμνεί τον Ουνάι Έμερι σκιαγραφώντας την προπονητική του καριέρα και του έχει έτοιμο τίτλο για την αυτοβιογραφία του, όταν αποσυρθεί από τους πάγκους. “Πώς να κατακτήσεις το Γιουρόπα Λιγκ”, είναι αναμφίβολα ο τίτλος που της αρμόζει!
Τα μεγάλα πρωταθλήματα στην Ευρώπη ολοκληρώθηκαν, όμως βρισκόμαστε σε αναμονή για την έναρξη του Euro 2021. Η Stoiximan προσφέρει πληθώρα επιλογών για ποντάρισμα σε μακροχρόνια στοιχήματα για το νικητή της διοργάνωσης, τις ομάδες που θα προκριθούν από τον κάθε όμιλο, ακόμα ειδικά παικτών που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν.
Ο “καπετάνιος” που γύρισε από την Ανδαλουσία
Ο άντρας του τραγουδιού των Beatles, θα μπορούσε άνετα να είναι ο Ουνάι Έμερι. Ωσάν τον έμπειρο καπετάνιο που έπλευσε στα ανοιχτά και αποκόμισε εμπειρίες από τη διοργάνωση του Γιουρόπα Λιγκ. Πήγε μέχρι την Ανδαλουσία, έκανε “κτήμα” του τη διοργάνωση με τη Σεβίγια και γύρισε στο Βίλα-ρεάλ να διηγηθεί τα κατορθώματά του.
Εκεί, συνάντησε νέους, διψασμένους να εξερευνήσουν νέα μονοπάτια. Να πλεύσουν στα βαθιά, σε άγνωστα νερά, όπως ένας τελικός μεγάλης ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Τους έβαλε λοιπόν σ’ ένα “Κίτρινο Υποβρύχιο”, έδωσε εντολή “πρόσω ολοταχώς” και άρχισε τις διηγήσεις.
Γύρο με το γύρο, κύμα το κύμα, τους έφτασε μακριά ως την “καταπράσινη θάλασσα”. Όπως το χορτάρι του σταδίου “Μιέσκι” στο Γκντανσκ της Πολωνίας, το βράδυ της 26ης Μαΐου του 2021. Εκεί που η ομάδα της κωμόπολης Βίλα-ρεάλ, έγραψε ιστορία.
Για το “καπετάνιο” Έμερι ήταν το τέταρτο, για τη Βιγιαρεάλ ο πρώτος σημαντικός ευρωπαϊκός τίτλος στην ιστορία της.
Τα χρόνια της προπονητικής “νιότης”
Ο Ουνάι Έμερι είναι ένας από τους καλύτερους Ισπανούς προπονητές τα τελευταία χρόνια. Τα επιτεύγματά του το λένε, όχι εμείς! Γεννημένος στην πόλη Ονταρίμπια που βρίσκεται στη δυτική όχθη του ποταμού Μπιδασόα της χώρας των Βάσκων, ο 49χρονος τεχνικός, δεν έχει κατακτήσει ακόμα τα σκήπτρα στο ισπανικό πρωτάθλημα.
Έχει θητεύσει σε τέσσερις ομάδες της Λα Λίγκα, όμως με καμία δεν κατάφερε να φτάσει στην κορυφή. Βέβαια, δε βρέθηκε στον πάγκο καμιάς από την πρώτη τριάδα, όπως θεωρείται τώρα, δηλαδή Ρεάλ, Μπαρσελόνα και Ατλέτικο.
Η πρώτη του ομάδα στην Πριμέρα Ντιβισιόν ήταν η Αλμερία, την οποία ο ίδιος ανέβασε το 2007 στην κορυφαία κατηγορία. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας που συμμετέχει στη Λα Λίγκα. Αυτό ήταν και το πρώτο μεγάλο “παράσημο” για τον Βάσκο προπονητή. Με την Αλμερία ουσιαστικά… συστήθηκε στο ποδοσφαιρικό κοινό της Ισπανίας. Η άνοδος και η όγδοη θέση στην πρώτη σεζόν στην Πριμέρα για την Αλμερία, του άνοιξε το δρόμο για τον πάγκο της Βαλένθια το 2008, όπου διαδέχτηκε τον Ολλανδό Ρόναλντ Κούμαν.
Τέσσερα χρόνια έμεινε στο Μεστάγια. Η πορεία της ομάδας ήταν επιτυχημένη συνολικά, όμως δεν επισφραγίστηκε με κάποιο τρόπαιο. Η έκτη θέση της πρώτης σεζόν, έγινε τρίτη στη δεύτερη και οι “Νυχτερίδες” ήταν και πάλι στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, το Τσάμπιονς Λιγκ, ύστερα από δύο χρόνια απουσίας. “Υποβιβάστηκαν” ωστόσο στο Γιουρόπα Λιγκ, με την τρίτη θέση στον όμιλο και έφτασαν ως τα προημιτελικά, όπου το εμπόδιο της Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν ανυπέρβλητο.
Στην επόμενη χρονιά, το 2010-11, έχασε τα δύο μεγάλα αστέρια της ομάδας τότε, Νταβίδ Βίγια και Νταβίδ Σίλβα, οι οποίοι πουλήθηκαν σε Μπαρσελόνα και Μάντσεστερ Σίτι αντίστοιχα. Κατάφερε ωστόσο να οδηγήσει τους “Τσε” ως τη φάση των “16” του Τσάμπιονς Λιγκ, με τη Σάλκε να του βάζει “στοπ”. Όσον αφορά την πορεία στο πρωτάθλημα, ξανά η τρίτη θέση ήταν δική του.
Το πρώτο δείγμα για τί θα ακολουθούσε στο Γιουρόπα Λιγκ, ήταν με τη Βαλένθια. Τη σεζόν 2011-12, την τελευταία του στις “Νυχτερίδες”, η τρίτη θέση στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, οδήγησε την ομάδα του Έμερι στο Γιουρόπα Λιγκ. Πέρασε τους νοκ-άουτ γύρους τον έναν μετά τον άλλο, μέχρι που έφτασε στα ημιτελικά για ένα “déjà vu” με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Εκ νέου οι “Ροχιμπλάνκος” ήταν οι νικητές του ζευγαριού και μετέπειτα κατέκτησαν το τρόπαιο.
Το πρώτο του εγχείρημα στο εξωτερικό, απέτυχε. Μερικούς μήνες κράτησε η θητεία του στον πάγκο της Ντινάμο Μόσχας και ο Έμερι γύρισε πίσω στην Ιβηρική, ως αποτυχημένος.
Ο “βασιλιάς” του Γιουρόπα Λιγκ
Τον Ιανουάριο του 2013, παρουσιάστηκε από τη Σεβίγια, ως ο νέος τεχνικός της. Εκείνες τις μέρες γράφτηκε η αρχή μιας… ευρωπαϊκής δυναστείας.
Στην πρώτη του ολοκληρωμένη σεζόν με τους “Νερβιονένσες”, τερμάτισε στην πέμπτη θέση της Πριμέρα Ντιβισιόν. Ωστόσο, αυτό ήταν το μικρότερο επίτευγμα για τον Βάσκο τεχνικό, καθώς το Μάιο του 2014, στο Τορίνο, πανηγύρισε τον πρώτο του σημαντικό τίτλο με τη Σεβίγια. Το 0-0 στην κανονική διάρκεια του τελικού του Γιουρόπα Λιγκ με τη Μπενφίκα, οδήγησε τις ομάδες στην παράταση και κατόπιν στη “ρώσικη ρουλέτα” των πέναλτι. Μπάκα, Μπιά, Κόκε, Γκαμερό ευστόχησαν και στα τέσσερα που εκτέλεσαν και χάρισαν το τρόπαιο στη Σεβίγια με 4-2.
Την επόμενη αγωνιστική περίοδο η κατάληξη ήταν η ίδια για την ομάδα της Ανδαλουσίας. Η πέμπτη θέση ήταν ικανοποιητική, όμως η πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ, εξαιρετική. Η Σεβίγια αγωνίστηκε στον τελικό της Βαρσοβίας, με στόχο να υπερασπιστεί το στέμμα της εναντίον της ουκρανικής Ντνίπρο. Μετά από ένα χορταστικό 2-2 στο πρώτο μέρος, οι δύο ομάδες κατέβασαν ταχύτητα και πήγαν εκ του ασφαλούς προς το τελευταίο εικοσάλεπτο της αναμέτρησης. Στο 73’ ο καλός στρατιώτης Μπάκα, δήλωσε “παρών”, πέτυχε το δεύτερο προσωπικό του γκολ και έδωσε το δεύτερο συνεχόμενο τρόπαιο Γιουρόπα Λιγκ στην ομάδα του.
Το κεφάλαιο “η κορυφή του Γιουρόπα Λιγκ” δεν είχε κλείσει ακόμα για τους Σεβιγιάνους. Όσο είχαν στην τεχνική ηγεσία τον Ουνάι Έμερι άλλωστε, δικαιούνταν το κάθε άλλο, να ονειρεύονται. Ο Βάσκος δεν τους… ξύπνησε ποτέ, μέχρις ότου χρειαστεί να σηκώσουν το Κύπελλο στον ουρανό του “Σεντ Τζέικομπ Παρκ” της Βασιλείας, στις 18 Μαΐου το 2016! “Θύμα” του αυτή τη φορά, η Λίβερπουλ του σπουδαίου Γιούργκεν Κλοπ.
Ακόμα και ο Γερμανός προπονητής, δεν κατάφερε να υποτάξει τον “βασιλιά” του Γιουρόπα Λιγκ. Το τελικό 1-3, χάρισε την κορυφή στον Έμερι για τρίτη διαδοχική σεζόν. Μια κορυφή, την οποία ουσιαστικά δεν αποχωρίστηκε ποτέ για τρία ολόκληρα χρόνια.
Το αποτυχημένο “level up”
Η πορεία της καριέρας του στην Ανδαλουσία, τον έφερε στη λίστα των υποψηφίων για τον πάγκο της Παρί Σεν Ζερμέν το 2016, με τους ιθύνοντες της ομάδας να καταλήγουν σε αυτόν, για έναν κύριο λόγο. Είχε το “know how” για την κορυφή μια ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Βέβαια, για την Παρί ο στόχος ήταν η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Για τον Ουνάι Έμερι ήταν το “level up” στην καριέρα του και μια μεγάλη πρόκληση να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των Παριζιάνων.
Στα δύο χρόνια που έμεινε στην γαλλική πρωτεύουσα, πανηγύρισε ένα πρωτάθλημα, δύο Κύπελλα και ισάριθμα Λιγκ Καπ. Ωστόσο, έχασε το “στοίχημα” του Τσάμπιονς Λιγκ και αποχώρησε για να αναλάβει την Άρσεναλ το 2018.
Οι “Κανονιέρηδες” έβλεπαν στο πρόσωπό του έναν προπονητή ικανό να οδηγήσει την ομάδα στα χνάρια του σπουδαίο Αρσέν Βενγκέρ. Όμως, ο Βάσκος έχοντας άλλη αγωνιστική φιλοσοφία και φυσικά μεγάλη πίεση στις πλάτες του, δεν τα κατάφερε σε ακόμα ένα σύλλογο που ήταν ένα σκαλί παραπάνω απ’ όσα είχε καταφέρει με τη Βαλένθια και τη Σεβίγια στην Ισπανία. Το καλύτερο που έχουν να θυμούνται από εκείνον οι οπαδοί της Άρσεναλ, είναι η πορεία στο αγαπημένο του Γιουρόπα Λιγκ τη σεζόν 2018-19.
Άλλος ένας ευρωπαϊκός τελικός για τον Έμερι, όμως αυτή τη φορά ήταν στην πλευρά των ηττημένων, αφού το Ολυμπιακό Στάδιο του Μπακού, δεν ήταν… γούρικο. Βαριά ήττα με σκορ 4-1 για τους “Κανονιέρηδες” στο λονδρέζικο ντέρμπι με την Τσέλσι. Το Νοέμβριο του 2019 αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία της Άρσεναλ.
Η επιστροφή στο θρόνο του
Αφού δεν κατάφερε να στεριώσει σε Παρίσι και Λονδίνο, έμεινε μακριά από τους πάγκους για περίπου οκτώ μήνες, ώσπου να αναλάβει τη Βιγιαρεάλ.
Μπορεί για τον Φερνάντο Ρόιγ Αλφόνσο, τον ισχυρό άντρα της ισπανικής ομάδας να μην ήταν στόχος της σεζόν η κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ, όμως ο Ουνάι Έμερι “υποσχόταν” να φέρει ξανά την ομάδα στο πρώτο μισό της κατάταξης της Λα Λίγκα και στις θέσεις των ευρωπαϊκών εισιτηρίων.
Συνεπώς, η νίκη στη διαδικασία των πέναλτι επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η κορυφή στη δεύτερη τη τάξει διασυλλογική διοργάνωση, για το “Κίτρινο Υποβρύχιο” είναι ένας άθλος. Ένα ποδοσφαιρικό παραμύθι, που διηγείται πώς μια ομάδα που εδρεύει σε μια κωμόπολη των 50.000 κατοίκων, κατάφερε να φτάσει ως την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου.
Ο “καπετάνιος” του υποβρυχίου έκανε αθόρυβη δουλειά. Η Βιγιαρεάλ δεν εντυπωσίασε με την εικόνα της, δεν έπαιξε θεαματικό ποδόσφαιρο. Όμως ήταν αποτελεσματική και στις δύο πλευρές του γηπέδου.
Δεν έχασε κανένα παιχνίδι στην πορεία της προς την κατάκτηση του τροπαίου. Τερμάτισε με χαρακτηριστική άνεση στην κορυφή του ομίλου με αντιπάλους Μακάμπι Τελ Αβίβ, Σίβασπορ και Καραμπάγκ. Πέντε νίκες και μία ισοπαλία ο απολογισμός και γκολ 17-5.
Ακολούθησαν τέσσερις νοκ-άουτ φάσεις μέχρι τον τελικό. Δύο νίκες εναντίον της Ζάλτσμπουργκ, δύο νίκες κόντρα στη Ντινάμο Κιέβου, ισάριθμες με αντίπαλο τη Ντινάμο Ζάγκρεμπ. Μία νίκη εντός έδρας με 2-1 και μία “λευκή” ισοπαλία εκτός εναντίον της Άρσεναλ, αρκούσαν για να την οδηγήσουν στον μεγάλο τελικό.
Ούτε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ηττήθηκε. Πιέστηκε, μα δε λύγισε. Με αμυντικογενή τακτική στο 90λεπτο, με τους Μορένο και Μπάκα να είναι σαν… αμυντικά χαφ βάσει της θέσης που είχαν στο γήπεδο για μεγάλο διάστημα του ματς. Ανέβασε την απόδοσή της στην παράταση, οι αλλαγές του Έμερι από τον πάγκο, έδωσαν δυνάμεις και τρεξίματα στην ομάδα. Στα πέναλτι, βρήκε τον ήρωά της στο πρόσωπο του Χερόνιμο Ρούγι.
https://youtu.be/aMNS9lin-jo
Ο Καταλανός “εκτελεστής”
Μπορεί ο Αργεντινός τερματοφύλακας να ήταν ο πρωταγωνιστής στη διαδικασία των πέναλτι, όμως στη σεζόν συνολικά, ο απόλυτος leader για το “Κίτρινο Υποβρύχιο” ήταν ο Zεράρδ Μορένο.
Μπορεί να μην αγωνίστηκε σε 50 και παραπάνω παιχνίδια, όπως έκαναν οι αναντικατάστατοι στο κέντρο, Ντάνι Παρέχο και Μάνου Τριγέρος, όμως έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του από άποψη σκοραρίσματος.
Αγωνίστηκε σε 46 αναμετρήσεις στη σεζόν 2020-21 και σκόραρε συνολικά 30 τέρματα, σε όλες τις διοργανώσεις. Στο Γιουρόπα Λιγκ συγκεκριμένα, σημείωσε 7. Το ένα από αυτά ήταν το 1-0 στον τελικό του Γκντανσκ, απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ήταν με διαφορά η καλύτερη σεζόν στην καριέρα του Καταλανού επιθετικού, καθώς μόλις την προηγούμενη είχε φτάσει τα 20 γκολ συνολικά σε δύο διοργανώσεις όμως, το πρωτάθλημα και το Κόπα ντελ Ρέι.
Το είπε άλλωστε και ο ίδιος στις δηλώσεις του μετά το θρίαμβο. “Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα. Θυμόμαστε όλα όσα κάναμε για να φτάσουμε ως εδώ. Όλοι το αξίζουν. Ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος. Θέλαμε να γράψουμε ιστορία με ένα μεγάλο επίτευγμα και το καταφέραμε. Αυτή ήταν η καλύτερη χρονιά της καριέρας μου. Ατομικά και συλλογικά. Είναι όνειρο να τελειώνουμε με αυτόν τον τίτλο, το ότι κατάφερα να σκοράρω. Είναι απίστευτο, πετάμε στα σύννεφα”, είπε χαρακτηριστικά.
Για να γίνει πιο εύκολα αντιληπτή η συνεισφορά του στην πορεία της Βιγιαρεάλ, παραθέτουμε ότι ο δεύτερος στη λίστα των σκόρερ, είναι ο Πάκο Αλκάθερ, ο οποίος πέτυχε 12 σε όλες τις διοργανώσεις. Κανείς άλλος, δεν είχε διψήφιο αριθμό τερμάτων στη σεζόν. Ο Ζεράρδ Μορένο επέστρεψε για τη δεύτερη θητεία του στη Βιγιαρεάλ, το 2018.
Το προσωνύμιο “Κίτρινο Υποβρύχιο”
Για το τέλος αφήσαμε το πιο ενδιαφέρον και ίσως πιο… ανάλαφρο, αφήνοντας στην άκρη τους αριθμούς και τα επιτεύγματα του Έμερι και του Μορένο.
Η Βιγιαρεάλ, ως γνωστόν, έχει ένα από τα πιο ευφάνταστα και περίεργα παρατσούκλια ομάδων στον κόσμο. Το “Κίτρινο Υποβρύχιο” (Submarino Amarillo) έχει άμεση σχέση με τους Beatles και το τραγούδι “Yellow Submarine”. Όμως πώς… “κόλλησε” στην ισπανική ομάδα;
Η ιστορία που κρύβεται πίσω από το συγκεκριμένο προσωνύμιο, λέει ότι όλα συνέβησαν το 1967. Τότε, η ομάδα του Βίλα-ρεάλ, κέρδισε την άνοδο στην τρίτη κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου και κατά τη διάρκεια της… “μέθης”, οι οπαδοί της τραγουδούσαν την επιτυχία του διάσημου βρετανικού συγκροτήματος, που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο πριν και είχε γίνει -ακόμα μία- επιτυχία διεθνώς.
Έτσι, πήρε το περίεργο αυτό παρατσούκλι και οι Beatles απέκτησαν περισσότερους φανατικούς οπαδούς στην πόλη της Βαλένθια.
Επιμέλεια: Ηλίας Μαλιγιάννης
