Το στοίχημα του αρχηγού
Η υποψηφιότητα του Θοδωρή Ζαγοράκη για την προεδρία της ΕΠΟ πέρασε από χίλια κύματα. Τελικά εξελέγη με συντριπτική (σχεδόν απόλυτη) πλειοψηφία ως ο μοναδικός υποψήφιος, καθώς ο έτερος Κώστας Νίκας αποσύρθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο.
Ο Ζαγοράκης δεν κατάφερε να πείσει τους εκλέκτορες να ψηφίσουν τους πρώην συμπαίκτες του. Ο Χαριστέας, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος και ο Καφές καταποντίστηκαν, ενώ ο Γιούρκας Σεϊταρίδης παραιτήθηκε την προηγούμενη βραδιά. Για τους ειδικούς των εκλογικών της ΕΠΟ ήταν κάτι αναμενόμενο.
Οι πρώην διεθνείς δεν έκαναν αυτό που έκανε ο Ζαγοράκης. Ο Θοδωρής επί ενάμιση μήνα μιλούσε με όλους: Με τον Μητσοτάκη, τον Μαρινάκη, τον Σαββίδη, τον Μελισσανίδη, τον Αλαφούζο, αλλά και με τους προέδρους των ποδοσφαιρικών Ενώσεων που είναι κατά βάση το εκλεκτορικό σώμα. Έπραξε σωστά.
Αντίθετα, οι πρώην συμπαίκτες του στην Εθνική του Euro του 2004 στηρίχθηκαν στις διαβεβαιώσεις του Αυγενάκη ότι θα εκλεγούν. Και έσπασαν τα μούτρα τους.
Πράγματι το να εκλέγεται ένας Φύτρας από την Αργολίδα και όχι ο Χαριστέας είναι μία επικοινωνιακή ήττα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όμως σε αυτό δεν φταίει ούτε ο Ζαγοράκης ούτε η κυβέρνηση ούτε η Big 4 ούτε οι βλαχοπρόεδροι. Φταίει το σύστημα. Ένα εκλογικό σύστημα που εδώ και τριάντα χρόνια έπρεπε να είχε αλλάξει.
Στην ΕΠΟ ψηφίζουν μόλις 69 άνθρωποι. Την ώρα που στους τραπεζικούς, στους λογιστές, στους δημοσιογράφους, στους δικαστές, ακόμα και στην ένωση οδοκαθαριστών, ψηφίζουν δεκάδες χιλιάδες. Όλοι μαζί εκλέγουν τον πρόεδρό τους.
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουμε την τερατογέννεση ενός εκλογικού συστήματος που θέλει να χειραγωγήσει το τελικό αποτέλεσμα. Με 69 εκλέκτορες μπορείς να ελέγξεις το αποτέλεσμα, με πενήντα χιλιάδες ποτέ.
Είναι απλό: Να ψηφίζουν όλα τα μέλη όλων των διοικητικών συμβουλίων όλων των ποδοσφαιρικών σωματείων της χώρας. Μια γιορτή της δημοκρατίας του ποδοσφαίρου κάθε τέσσερα χρόνια. Δεν το θέλει κανείς. Ούτε αυτοί που σήμερα υποκρίνονται πως στεναχωριούνται που δεν εξελέγη ο Χαριστέας αντί του Φύτρα.
Σε μία μαζική ψηφοφορία είναι βέβαιο ότι θα επικρατούσε αυτός που έχει την αναγνωρισιμότητα και τη διευρυμένη δημοτικότητα. Βέβαια, υπάρχει και ο αντίλογος: Γιατί απαραιτήτως ο Χαριστέας είναι ικανότερος του αντιπροέδρου της ΕΠΣ Αργολίδας Φύτρα;
Το είπε για τον Ζαγοράκη ο πρόεδρος της ΕΠΣ Λέσβου και εκλεγείς εκπρόσωπος στην ΕΠΟ στην ΕΟΕ Σταύρος Ψαρρόπουλος: «Άλλο να παίζεις μπάλα κι άλλο να διοικείς…». Ειδικά για τον Ζαγοράκη, ο κ. Ψαρρόπουλος αστόχησε. Διότι στο παρελθόν έχει διοικήσει τον ΠΑΟΚ. Όμως για τον Χαριστέα ή τον Καφέ θα μπορούσε να αποδειχτεί ότι έχει δίκιο.
Έχουμε υποστηρίξει εδώ και μια δεκαετία την ανάγκη να αναλάβουν διοικητικές ευθύνες και οι πρώην ποδοσφαιριστές. Όμως δεν το μπορεί ο καθένας. Ο μεγάλος Γκάλης δεν έγινε ποτέ προπονητής ούτε καν διοικητικός παράγοντας. Αντίθετα, μέτριοι αθλητές πέτυχαν να γίνουν μεγάλοι προπονητές ή σπουδαίοι διοικητικοί παράγοντες.
Εκείνο που θα πρέπει να εκμεταλλευθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι την επωνυμία όλων αυτών των ανθρώπων: Του Ζαγοράκη, του Χαριστέα, του Καφέ. Είναι τόσο γνωστοί στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα που όταν θα συναντηθούν με εκπροσώπους της FIFA ή της UEFA δεν θα χρειάζονται συστάσεις. Αυτό μπορεί να το κάνουν όχι μόνο ως διοικητικοί παράγοντες, αλλά και ως πρεσβευτές του ελληνικού ποδοσφαίρου, στελεχώνοντας την ΕΠΟ.
Ο Ζαγοράκης έχει να αντιμετωπίσει δύο μεγάλα στοιχήματα: Αυτό που ξέρει πολύ καλά, την Εθνική Ελλάδος, και την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Οφείλει να ρίξει όλο το βάρος σε αυτά τα δύο.
Παίξε Νόμιμα στην Stoiximan (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)
21+ Παίξε υπεύθυνα | Αρμόδιος Ρυθμιστής MGA
Αν επιλέξει να ασχοληθεί με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, θα καεί πριν μπει στη φωτιά. Δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει. Πρέπει απλώς να συγκροτήσει την Επιτροπή Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου με διευρυμένες αρμοδιότητες, όπως προβλέπεται από την ολιστική μελέτη των υπερεθνικών ομοσπονδιών.
Βγάζοντας από πάνω του τον βραχνά της Λίγκας (όπου κινδυνεύει να συγκρουστεί με τους Big 4), πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι δεν ασχολείται με διαιτησία και ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.
Η διαιτησία στην Ελλάδα ανήκει στην αρμοδιότητα της FIFA. Ο Κλάτενμπεργκ θα κριθεί για τη δουλειά του μετά από δύο χρόνια. Και η FIFA θα πάρει τις αποφάσεις της το καλοκαίρι του 2022.
Η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη στελεχώνεται από τακτικούς δικαστές και εν ενεργεία εισαγγελείς. Ας αμείβονται από το κράτος, ας συνεδριάζουν στην Ευελπίδων και ας επιλέγονται από την ίδια τη Δικαιοσύνη. Η ΕΠΟ δεν έχει καμία δουλειά να ανακατεύεται.
Αν ο Ζαγοράκης συνειδητοποιήσει ότι αυτά τα τρία μεγάλα θέματα (επαγγελματικό ποδόσφαιρο, διαιτησία και δικαιοσύνη) είναι εκτός της καθημερινής λειτουργίας του, τότε θα έχει κάνει το πρώτο βήμα.
Παράλληλα έχει (δυστυχώς) και βαρίδια. Ως κυβερνητικός βουλευτής πρέπει να σταθμίσει τον προεδρικό του ρόλο και να αποδείξει πως δεν ανακατεύει το ποδόσφαιρο με τον κομματισμό.
Η πρώτη πρόκληση έρχεται την Τετάρτη. Αν ο Αυγενάκης παρατείνει εκ νέου τη θητεία της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, ο Ζαγοράκης θα βγει να διαμαρτυρηθεί; Θα βγει να πει αυτό που υποστήριξε η Λίγκα; Δηλαδή ότι δεν επιτρέπεται η κυβέρνηση να νομοθετήσει το ακαταδίωκτο των μελών της ΕΕΑ.
Υπάρχουν εκλεγμένα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΠΟ που ισχυρίζονται ότι με τον Ζαγοράκη πρόεδρο, θα μπει ένα τέλος στην τοξικότητα. Δεν θα συμφωνήσουμε. Ήδη άρχισαν οι πρώτες ενστάσεις και αμφισβητήσεις.
Είδατε τι έπαθε ο Κλάτενμπεργκ. Τον ψήφισαν ομοθύμως οι Big 4 και ενάμιση μήνα αργότερα πρώτα ο Ολυμπιακός και μετά ο ΠΑΟΚ απέσυραν την εμπιστοσύνη τους.
Ο Ζαγοράκης δεν είναι Κλάτενμπεργκ, αλλά υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να εμπλακεί σε ένα κυκεώνα αντιπαραθέσεων λόγω της πολιτικής του ιδιότητας. Έχει κομματικές δεσμεύσεις, οι οποίες στην πορεία θα αποτελέσουν ανασχετικό παράγοντα.
ΥΓ.: Μια πρώτη γεύση των ιδιαιτεροτήτων της ΕΠΟ, θα πάρετε απόψε στην τηλεοπτική “Δίκη“. Θα δείτε τον μοναδικό εκλέκτορας που αρνήθηκε να πάει να ψηφίσει!
