Κάρλο Αντσελότι: Ένας κύριος των πάγκων που τα σήκωσε παντού!
Ο Κάρλο Αντσελότι πήρε την απόφαση να αποδεχτεί την πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης και να επιστρέψει στους “Μερένγκες” για τη δεύτερη θητεία του στην τεχνική ηγεσία. Επιστροφές… καταστροφές; Ή μήπως θα μπορέσει να κατακτήσει και τον τίτλο που λείπει από το παλμαρέ του;
Ο Ιταλός προπονητής δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για το έργο του και την προπονητική του καριέρα, καθώς τα τρόπαια, οι πορείες των ομάδων που ανέλαβε και το αγωνιστικό του στυλ, έχουν πολλά να “πουν” σε όσους αναλογίζονται τί έχει να δώσει ακόμα ο “Καρλέτο”;
Το Betarades ετοίμασε ένα αφιέρωμα στον σπουδαίο τεχνικό Κάρλο Αντσελότι, αναλύοντας τα επιτεύγματά του στους πάγκους. Σκιαγραφεί την καριέρα του και θυμάται τις καλύτερες στιγμές της, από τα πρώτα βήματα στην Πάρμα και τη Γιουβέντους, μέχρι και το σύντομο πέρασμα από τη Νάπολι και εσχάτως την Έβερτον.
Τα μεγάλα πρωταθλήματα στην Ευρώπη ολοκληρώθηκαν, όμως βρισκόμαστε σε αναμονή για την έναρξη του Euro 2021. Η Stoiximan προσφέρει πληθώρα επιλογών για ποντάρισμα σε μακροχρόνια στοιχήματα για το νικητή της διοργάνωσης, τις ομάδες που θα προκριθούν από τον κάθε όμιλο, ακόμα ειδικά παικτών που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν.
20 τίτλοι σε 26 χρόνια
Ο Κάρλο Αντσελότι δεν είναι νέος πια. Στα 61 του χρόνια, είναι ένας έμπειρος τεχνικός, με πολλές παραστάσεις από όλα τα μεγάλα πρωταθλήματα. Ακόμα κι αν δεν κατέκτησε όσους τίτλους του αναλογούσαν ή θα μπορούσαν οι ομάδες του με βάση την πορεία που πραγματοποίησαν, εξακολουθεί να είναι ένας top class προπονητής που έχει τις ικανότητες να οδηγήσει μια μεγάλη ομάδα σε στιγμές δόξας.
Άλλωστε, οι 20 τίτλοι που έχει πανηγυρίσει στην πολυετή προπονητική του καριέρα “μιλούν” από μόνοι τους. Πρωτάθλημα Ιταλίας με τη Μίλαν, πρωτάθλημα Αγγλίας με την Τσέλσι, πρωτάθλημα Γαλλίας με την Παρί Σεν Ζερμέν, πρωτάθλημα Γερμανίας με τη Μπάγερν Μονάχου. Του λείπει εδώ, ένα πρωτάθλημα Ισπανίας όταν βρέθηκε για πρώτη φορά στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά ίσως να επέστρεψε γι’ αυτό το λόγο στους “Μπλάνκος”. Για να ολοκληρώσει το έργο που άφησε… μισό και να πανηγυρίσει ακόμα ένα τρόπαιο ώστε να συμπληρώσει το top 5 των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Στους “Μερένγκες” βέβαια, έχει να θυμάται μία από τις σπουδαιότερες στιγμές της καριέρας του, την κατάκτηση του πολυπόθητου (για τους Μαδριλένους) δέκατο Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία τους. Για τον Καρλέτο ήταν το τρίτο, αφού έφτασε στην κορυφή ακόμα δύο φορές, με τη Μίλαν, η οποία αποτέλεσε και το απόγειο της καριέρας του έως τώρα.
Αυτά τα θυμούνται πολλοί. Εκείνο που πιθανότατα αγνοούν οι περισσότεροι, είναι ο Αντσελότι κατέκτησε και το Κύπελλο Ιντερτότο με τη Γιουβέντους, στο μακρινό πια, 1999. Κύπελλο Ιταλίας, Κύπελλο Αγγλίας, Κύπελλο Ισπανίας, Σούπερ Κύπελλο στη Γερμανία, είναι επίσης μερικά από τα τρόπαια που συμπληρώνουν τη συλλογή του Ιταλού τεχνικού, την οποία ομολογουμένως θα ζήλευαν πολλοί συνάδελφοί του στο χώρο των προπονητών.
https://youtu.be/9JDjcuoIizI
“La Décima” παρέα με τον προκάτοχό του
Μιας και τη δεδομένη στιγμή ο Αντσελότι είναι επίσημα προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης, θα ξεκινήσουμε τα πεπραγμένα του στους πάγκους, από τα “κατορθώματά” του με τους “Μπλάνκος”. Για την ακρίβεια… το ένα κατόρθωμά του, αφού πλην του Τσάμπιονς Λιγκ, δεν πήρε κάποιον άλλο σημαντικό τίτλο στη διετή, πρώτη του θητεία στη Μαδρίτη.
Όπου “σημαντικός τίτλος”, σημειώστε ότι μιλάμε για πρωτάθλημα ή Τσάμπιονς Λιγκ, διότι αυτό μας αναγκάζει το μέγεθος ενός συλλόγου όπως η Ρεάλ Μαδρίτης.
Στην ισπανική πρωτεύουσα ο Καρλέτο έμεινε δύο χρόνια, από το 2013 έως το 2015. Ουσιαστικά είχε μία επιτυχημένη σεζόν, την πρώτη του, την οποία διαδέχτηκε μια αποτυχημένη, αφού δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο. Αυτός ήταν και ο σημαντικότερος λόγος της απόφασης του Φλορεντίνο Πέρεθ να τον αποδεσμεύσει άλλωστε.
Η πορεία της ομάδας ήταν ικανοποιητική στο πρωτάθλημα συνολικά, όμως ο πρώτος τίτλος για τον Ιταλό τεχνικό ήρθε τον Απρίλιο του 2014, όταν νίκησε τη Μπαρσελόνα με σκορ 2-1 στο “Μεστάγια” της Βαλένθια και σήκωσε το Κόπα ντελ Ρέι. Εκείνο το ματς, είναι αλησμόνητο για την κούρσα που έχει κάνει ο Γκάρεθ Μπέιλ έναντι του Μαρκ Μπάρτρα, βγαίνοντας εκτός γηπέδου και φτάνοντας εν τέλει στην περιοχή, σκοράροντας για το τελικό 2-1 υπέρ των “Μερένγκες”.
Η Ρεάλ ήταν στα πάνω της, η ψυχολογία των παικτών στα ύψη επίσης και την κατάκτηση του Κυπέλλου, ακολούθησε η πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, για πρώτο φορά έπειτα από το 2002. Οι “Γκαλάκτικος” νίκησαν δύο φορές τη Μπάγερν Μονάχου του Πεπ Γκουαρδιόλα στα ημιτελικά, με 1-0 στη Μαδρίτη και το επιβλητικό 0-4 στη Βαυαρία και έκλεισαν εισιτήριο για το μεγάλο τελικό της Λισαβόνας.
Στη 24 Μαΐου, στο στάδιο “Ντα Λουζ”, η Ρεάλ επικράτησε στον μαδριλένικο “εμφύλιο” της Ατλέτικο, με σκορ 4-1, στην παράταση. Φυσικά, κανείς από την πλευρά των “Μπλάνκος” δε μπορεί να ξεχάσει την κεφαλιά του Σέρχιο Ράμος στις καθυστερήσεις, για το 1-1, απέναντι στο νυν συμπαίκτη του Κουρτουά, γκολ με το οποίο το ματς οδηγήθηκε στην παράταση.
Στον έξτρα χρόνο, οι “Μερένγκες” κυριάρχησαν και με ψυχολογικό πλεονέκτημα, σκόραραν ακόμα τρία γκολ με Μπέιλ, Μαρσέλο και Ρονάλντο για να έρθει το πολυπόθητο δέκατο (La Décima) τρόπαιο Τσάμπιονς Λιγκ για τη Ρεάλ, υπό τις οδηγίες του Κάρλο Αντσελότι και του βοηθού του, Ζινεντίν Ζιντάν.
Για την ιστορία, ο Ιταλός προπονητής, οδήγησε τη Ρεάλ στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ την ίδια χρονιά, όμως τερμάτισε τρίτος στο πρωτάθλημα, στο -3 από την πρωταθλήτρια Ατλέτικο. Στη δεύτερή του σεζόν, πλησίασε λίγο παραπάνω, αλλά έμεινε δεύτερος με δύο πόντους λιγότερους από τη Μπαρσελόνα που κατέκτησε το τρόπαιο.
Το αγωνιστικό στυλ της Ρεάλ στη διετή θητεία του Αντσελότι, εμπεριείχε επιθετικό πλάνο, με ωραίο ποδόσφαιρο κατά καιρούς και παίκτες όπως οι Ντι Μαρία, Χάμες Ροδρίγκες και Γκάρεθ Μπέιλ να πραγματοποιούν από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας τους. Ενδεικτικό το γεγονός ότι στα δύο χρόνια στη Ρεάλ, οι Μαδριλένοι είχαν την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος με 100+ τέρματα.
Παρ’ όλα αυτά, για κάποιον… ανεξήγητο λόγο (επίσημα η έλλειψη τίτλων στη δεύτερη σεζόν), οδήγησαν στην έξοδο του “Μπερναμπέου” τον Καρλέτο και τον Ράφα Μπενίτεθ (!) στη θέση του προπονητή στους “Μερένγκες”. Ο Πέρεθ δήλωνε τότε ότι ο Αντσελότι θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές όλων στην ομάδα “όμως, οι απαιτήσεις του συλλόγου είναι τεράστιες και χρειαζόμαστε μια νέα ώθηση για να κατακτήσουμε τίτλους και να επανέλθουμε στα καλύτερά μας”.
Ένα χρόνο μακριά από τους πάγκους, κόστισε στον Αντσελότι η “περιπέτειά” του στη Μαδρίτη, καθώς όταν το καλοκαίρι του 2015, υπήρξαν φήμες για την επιστροφή του στη Μίλαν, απάντησε χαρακτηριστικά: “Ήταν δύσκολο να πω “όχι” σε έναν τόσο αγαπητό σύλλογο, αλλά χρειάζομαι λίγη ξεκούραση”!
Το λάθος με τον Μπάτζιο και το μεγάλο βήμα
Μπορεί στη Ρεάλ Μαδρίτης να είναι ιδιαίτερα αγαπητός για το δέκατο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως ανέλαβε ως ένας έτοιμος και καταξιωμένος προπονητής. Αντίθετα, όταν υπέγραφε στη Γιουβέντους το Φεβρουάριο του 1999, ήταν ένας ανερχόμενος Ιταλός προπονητής, ο οποίος έκανε το μεγάλο βήμα στην καριέρα του.
Είχε προηγηθεί η θητεία του στην Πάρμα, όπου είχε να διαχειριστεί ορισμένα μεγάλα ταλέντα της Ιταλίας τότε, σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έγραψαν ιστορία μετέπειτα, όπως ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν και ο Φάμπιο Καναβάρο. Την πρώτη του χρονιά στους Παρμένσι, ο Καρλέτο υπέπεσε σε ένα λάθος αναφορικά με το ρόστερ, το οποίο παραδέχτηκε τα επόμενα χρόνια σε συνέντευξη.
“Είπα στον Μπάτζιο “όχι, θα πρέπει να παίξεις επιθετικός” και εκείνος επέλεξε να φύγει από το κλαμπ. Πήγε στη Μπολόνια και πέτυχε 25 γκολ. Έχασα 25 γκολ. Μεγάλο λάθος”, είπε με πάσα ειλικρίνεια ο Αντσελότι, όταν ρωτήθηκε για την αλλαγή συστήματος στην Πάρμα όταν ανέλαβε.
Στη “Γηραιά Κυρία” ξεκίνησε πολύ καλά, κατακτώντας το Κύπελλο Ιντερτότο, όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη αφού δεν πήρε κανέναν άλλο τίτλο στο Τορίνο. Απολύθηκε τον Ιούνιο του 2001, στο ημίχρονο μάλιστα του αγώνα με την Αταλάντα, παρά το γεγονός ότι είχε ακόμα μαθηματικές ελπίδες να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Η διπλή “εκδίκηση” σε Γιουβέντους και Λίβερπουλ
Μετά τη Γιουβέντους ακολούθησε η Μίλαν. Στους “Ροσονέρι” έζησε στιγμές δόξας, πέτυχε σπουδαία πράγματα και μετατράπηκε αυτόματα σε έναν από τους καλύτερους Ιταλούς τεχνικούς εκείνης της περιόδου και όχι μόνο. Διαδέχτηκε τον Φατίχ Τερίμ και παρά την κριτική που δέχτηκε ακόμα και από τον ίδιο τον πρόεδρο της ομάδας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, επανέφερε τη Μίλαν στον “αφρό” του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Πήρε μια άτυπη εκδίκηση για την απόλυσή του από τη Γιουβέντους, νικώντας τη στον ιταλικό “εμφύλιο” του “Ολντ Τράφορντ”, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ τη σεζόν 2002-03. Η κανονική διάρκεια του αγώνα είχε λιγοστές φάσεις και οι δύο ομάδες μοιραία οδηγήθηκαν στην παράταση και από εκεί, στη “ρώσικη ρουλέτα” των πέναλτι. Η Μίλαν σκόραρε με τους Σερτζίνιο, Νέστα και Σεφτσένκο και πήρε την κούπα με τα “μεγάλα αυτιά”, με σκορ 2-3.
Δύο χρόνια αργότερα, η Μίλαν του Κάρλο Αντσελότι βρέθηκε σε ακόμα έναν τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Ωστόσο, εκείνη δεν ήταν παρά μόνο μια… τραυματική εμπειρία, στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, κόντρα στη Λίβερπουλ. Το πρώτο μέρος ήταν ένας ποδοσφαιρικός… μονόλογος για τους “Ροσονέρι”, οι οποίοι σκόραραν στο 1’ με τον Μαλντίνι και στο 39’ και το 44’ με τον Κρέσπο.
Αναμενόμενα πίστεψαν ότι είχαν “καθαρίσει” το ματς και το δεύτερο μέρος θα ήταν περίπου μια τυπική διαδικασία. Ποιός δε θα πίστευε το ίδιο στη θέση της Μίλαν;
Μόνο που η Λίβερπουλ είχε αντίθετη άποψη και κατάφερε… το ακατόρθωτο! Πέτυχε τρία τέρματα από το 54’ έως το 60’, γύρισε από την “κόλαση” και εν τέλει, το ματς κρίθηκε στα πέναλτι. Αυτή τη φορά, η Μίλαν ήταν η άτυχη ή λιγότερο ψύχραιμη και ηττήθηκε με σκορ 2-3. Ακόμα και σήμερα, ο τελικός της 25ης Μαΐου το 2005, παραμένει ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της διοργάνωσης και μνημονεύεται ως μία από τις πιο… επικές ανατροπές!
Η εκδίκηση εναντίον των “Ρεντς”, ήρθε δύο χρόνια μετά για τη Μίλαν του Αντσελότι. Η Γη της Επαγγελίας, ήταν η Αθήνα και το ΟΑΚΑ, που φιλοξένησε το “déjà vu” ανάμεσα στη Μίλαν και τη Λίβερπουλ. Πιο προσεκτικοί οι “Ροσονέρι” αυτή τη φορά, σκόραραν στο φινάλε του ημιχρόνου με τον Πίπο Ιντσάγκι και ο Ιταλός φορ έκανε το 2-0 στο 82’. Παρά τη μείωση του σκορ από τον Κάουτ στο 89’, η Μίλαν στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης για δεύτερη φορά με τον Κάρλο Αντσελότι στην τεχνική ηγεσία.
Όπως και στην πρώτη περίπτωση, το 2003, η Μίλαν κατέκτησε και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ που ακολούθησε, όμως μόνο τη δεύτερη πανηγύρισε και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.
Ο Καρλέτο αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία της Μίλαν ύστερα από οκτώ χρόνια, όντας ο δεύτερος στη λίστα των προπονητών με τα περισσότερα παιχνίδια. Κάθισε στον πάγκο της ιταλικής ομάδας για 423 ματς, με τον Νέρεο Ρόκο να είναι ο μοναδικός που είχε παραπάνω.
Στην κορυφή και εκτός Ιταλίας
Πολλοί θεώρησαν ότι δεν είναι ικανός για ανάλογες επιτυχίες μακριά από την Ιταλία και την αγαπημένη του Μίλαν. Όμως, ο Αντσελότι τους διέψευσε με την πρώτη του εκτός Ιταλίας, θητεία.
Τον Ιούνιο του 2009 διαδέχτηκε τον Γκούους Χίντινγκ στην τεχνική ηγεσία της Τσέλσι. Δύο μήνες αργότερα, οι “Μπλε” του Λονδίνου πανηγύριζαν την κατάκτηση του Κομιούνιτι Σιλντ, επικρατώντας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη διαδικασία των πέναλτι, μετά το 2-2 της κανονικής διάρκειας και της παράτασης. Αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος για τον Καρλέτο, σε μη ιταλική ομάδα στην προπονητική του καριέρα.
Η πορεία της Τσέλσι στην Πρέμιερ Λιγκ τη σεζόν 2009-10 ήταν πολύ καλή, με ισορροπία στο αμυντικό και επιθετικό κομμάτι, έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο κατά διαστήματα και τερμάτισε στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Η διαφορά της από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν μόνο ένας βαθμός, όμως η ομάδα του Αντσελότι σκόραρε εκείνη τη χρονιά 103 γκολ συνολικά στο πρωτάθλημα και δέχτηκε 32. Είχε φυσικά την καλύτερη επίθεση της κατηγορίας και τη δεύτερη καλύτερη άμυνα, με τη Γιουνάιτεντ να έχει παθητικό 28 τέρματα.
Στην πρώτη του σεζόν στο Λονδίνο, κατέκτησε συνολικά τρεις τίτλους, όμως στη δεύτερη απέτυχε να πάρει κάποιο τρόπαιο. Έτσι, αποχώρησε από το “Στάμφορντ Μπριτζ” και ο δρόμος τον έβγαλε στο Παρίσι, για να αναλάβει τις τύχες της Παρί Σεν Ζερμέν. Κύριος στόχος των διοικούντων της Παριζιάνικης ομάδας ήταν -και είναι ακόμα- η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Αντσελότι δεν τα κατάφερε σε καμία από τις δύο σεζόν που έμεινε στην Παρί.
Αυτή τη φορά, σε σύγκριση με την προηγούμενη “περιπέτειά” του στην Τσέλσι, τα έκανε κάπως… ανάποδα. Δεν πήρε τίποτα στην πρώτη του χρονιά, καθώς έχασε το πρωτάθλημα από την εκπληκτική τότε, Μονπελιέ.
Παρ’ όλα αυτά, την επόμενη σεζόν έκανε περίπατο και πανηγύρισε το πρωτάθλημα Γαλλίας, έχοντας διψήφια διαφορά από τη δεύτερη Μαρσέιγ. Αναμενόμενα, τερμάτισε με την καλύτερη επίθεση της κατηγορίας και παράλληλα την καλύτερη άμυνα, με απολογισμό τερμάτων 69-23. Αφού συμπλήρωσε και τη… συνηθισμένη διετία του στη Γαλλία, αποδέχτηκε την πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης, έμεινε κι εκεί δύο έτη, αλλά δεν πήρε πρωτάθλημα, το οποίο είναι το μόνο που λείπει από τη συλλογή του.
Ο τελευταίος του τίτλος στη Βαυαρία
Ο Κάρλο Αντσελότι είχε ήδη δημιουργήσει ένα πολύ καλό όνομα στην “πιάτσα” των προπονητών και τα επιτεύγματά του εκτός Ιταλίας, οδήγησαν ακόμα μία κορυφαία ομάδα στο ευρωπαϊκό στερέωμα, να τον εμπιστευτεί για τον πάγκο της.
Ο λόγος για τη Μπάγερν Μονάχου, η οποία τον επέλεξε για να διαδεχθεί τον Πεπ Γκουαρδιόλα. Περιέργως, με βάση την τακτική του τα προηγούμενα χρόνια, στο Μόναχο έμεινε για μία αγωνιστική περίοδο. Έκανε όμως το… καθήκον του και πανηγύρισε ακόμα ένα πρωτάθλημα. Η Μπάγερν δεν είχε αντίπαλο και τερμάτισε στην κορυφή σε απόσταση 15 πόντων από τη δεύτερη Λειψία.
Μόλις δύο ήττες στο πρωτάθλημα σε 34 αγωνιστικές, δεν είναι και πρωτόγνωρο για τη Μπάγερν η οποία κυριαρχεί στη Μπουντεσλίγκα. Κοινός παρονομαστής με τις ομάδες του τα προηγούμενα χρόνια, είτε κατακτούσε είτε όχι τον τίτλο του πρωταθλητή, ότι είχε την καλύτερη επίθεση της κατηγορίας με 89 τέρματα ενώ δέχτηκε μόλις 22 ούσα η καλύτερη άμυνα. To 2017 στη Μπάγερν, ήταν ο τελευταίος τίτλος που έχει κατακτήσει ο Κάρλο Αντσελότι, αφού το πέρασμά του από Νάπολι και Έβερτον στη συνέχεια, δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένο.
Κατά γενική ομολογία ο Καρλέτο είναι ένας από τους καλύτερους Ιταλούς προπονητές διαχρονικά, με επιτυχίες εντός Ιταλίας με τη Μίλαν, αλλά και εκτός της γενέτειράς του με όλες τις ομάδες που ανέλαβε από το Top 5 των πρωταθλημάτων, οι οποίες είναι ικανές να διεκδικούν την κορυφή.
Στην επιστροφή του στη Μαδρίτη, δεν… έταξε κάτι διαφορετικό από αυτό που μπορεί να προσδώσει στο σύλλογο. “Το ίδιο με την προηγούμενη φορά. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει τα τελευταία πέντε χρόνια. Είναι πιο έντονο, πιο σκληρό, πιο οργανωμένο, ακόμα και οι κανόνες έχουν αλλάξει. Όμως, η ιδέα παραμένει πάντα η ίδια για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Επιθετικό, εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, γιατί αυτό είναι που απαιτεί η ιστορία του συλλόγου και ο κόσμος”, είπε χαρακτηριστικά η Ντον Κάρλο Αντσελότι.
Επιμέλεια: Ηλίας Μαλιγιάννης
