Poker Strategy: “Απαραίτητο συστατικό το πάθος”

Ο Άλεκ Τορέλι γράφει για το πάθος, που πρέπει να βρει κανείς για ό,τι κάνει, ενώ προσπαθεί να συγκρίνει το παρελθόν με το παρόν του πόκερ.

Φέρνει ως παράδειγμα την πρόσφατη εμπειρία του από το Big Game στη Βιέννη, για να καταδείξει πώς άλλαξαν προς το καλύτερο οι παίκτες πόκερ και πόσο δύσκολο ήταν πολλές φορές να τους αντιμετωπίσει.

Ο Τορέλι στο νέο του post, τονίζει τη σημασία του πάθους και της αγάπης για αυτό που κάνεις, τον ισχυρότερο παράγοντα που μας ωθεί στο να γινόμαστε όλο και καλύτεροι, σε αυτό με το οποίο ασχολούμαστε.

“Μια Προσωπική Ιστορία: Πριν και Τώρα

Δύο γεγονότα άλλαξαν σημαντικά το πόκερ: το UIGEA και η “Black Friday”. Όταν μια βιομηχανία περνά από δύο τέτοια γεγονότα, μόνο οι δυνατοί επιβιώνουν. Έτσι, δεν είναι έκπληξη, που τα παιχνίδια έχουν γίνει πολύ δυσκολότερα.

Οι επαγγελματίες παλιάς κοπής χάνουν από μια νέα γενιά “μάγων” του διαδικτύου, που έχουν δουλέψει, γνωρίζουν τους αριθμούς και είναι πεινασμένοι να γίνουν οι καλύτεροι.

Την περασμένη εβδομάδα έπαιξα στο PartyPoker Big Game στη Βιέννη. Είχα την ατυχία να παίξω με μερικούς από αυτούς τους παίκτες. Τους Σαμ Τρίκετ, Φιλ Λάακ, JP Κέλι, Ντάνιελ “Jungleman” Κέιτς και ΆΛεξ Μόουσλι. Ήταν το δυσκολότερο τραπέζι, που έχω παίξει και συχνά ένιωθα ότι ήμουν κατώτερης κλάσης. Πολλές φορές κουνούσα το κεφάλι μου ή χτυπούσε το τραπέζι και σκεφτόμουν: “Είναι απλώς πολύ καλοί”.

Ενώ το να παίζεις με τέτοιους παίκτες είναι δύσκολο, μαθαίνεις πολλά για το παιχνίδι και τον εαυτό σου. Ορίστε η άποψή μου και μερικές συμβουλές για το τι χρειάζεται για να τα καταφέρει κανείς.

Τα Προβλήματα: Εγώ και Απάθεια

Εγώ

Αυτό μπορεί να είναι ένα ενδιαφέρον στατιστικό: Από αυτούς, που παίζουν πόκερ, ποιο ποσοστό πιστεύει ότι είναι νικητές και πόσοι είναι στην πραγματικότητα;

Σε μια έρευνα, βρέθηκε ότι σε κλίμακα από το ένα ως το δέκα, ο μέσος άνθρωπος πιστεύει ότι είναι στο επτά όσο αφορά την ικανότητα οδήγησης και την ελκυστικότητα. Από πλευράς επιβίωσης, αυτό είναι απολύτως λογικό.

Ο λόγος, που παραπλανούμε τους εαυτούς μας, είναι ότι μας βοηθά να αναπαραχθούμε. Όσο πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση έχουμε, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουμε να βρούμε ταίρι. Για να το θέσουμε απλά, η φυσική μας τάση να υπερεκτιμούμε την ικανότητά μας, είναι στα γονίδιά μας.

Ένα περήφανο “Εγώ”, έχει τη χρησιμότητά του. Στο πόκερ χρειάζεται για να μπορέσουμε να ανακάμψουμε γρήγορα και να διατηρήσουμε την αυτοπεποίθησή μας εν μέσω ενός bad beat. Επίσης, βοηθά να παίζουμε χωρίς φόβο και να εμπιστευόμαστε τα reads μας. Έχει, όμως, και τους κινδύνους του. Μπορεί να μας τυφλώσει στα λάθη μας και να μας επιτρέψει να αποδώσουμε το κακό παίξιμο στο variance. Επιπλέον, μας αφήνει να υπερεκτιμούμε την ικανότητά μας και να υποτιμούμε τους αντιπάλους, με αποτέλεσμα να μην επιλέγουμε σωστά παιχνίδια και να έχουμε κακή κρίση στο τραπέζι.

Απάθεια

Οι παίκτες πόκερ είναι πολύ τεμπέληδες. Επειδή δεν υπάρχει κανείς γύρω να μας πιέσει, είναι εύκολο να αφήσουμε κάποια πράγματα να μας ξεφύγουν. Η σκέψη, που υπερισχύει είναι: “Γιατί να δουλέψουμε, αφού μπορούμε να παίξουμε;” Αυτή η λογική κοστίζει, και αν δεν είμαστε προσεκτικοί, οι διατροφικές μας συνήθειες, η γυμναστική, ο ύπνο και η ισορροπία μας θα πάρουν την κάτω βόλτα.

Η απάθεια βγάζει τον χειρότερο εαυτό μας, όταν χάνουμε. Είναι πολύ εύκολο να κατηγορήσουμε την ατυχία για τα προβλήματά μας και να αποδώσουμε την επιτυχία στην ικανότητά μας. Δεν μας ενδιαφέρει να βελτιωθούμε επειδή πιστεύουμε ότι είμαστε ήδη “αρκετά καλοί”.

Το κακό είναι ότι αρκετοί από εμάς, μένουμε κολλημένοι στο παρελθόν. Θυμόμαστε ακόμα όταν μπορούσαμε να πιούμε όσο δεν πήγαινε στο καμπ και να ξυπνήσουμε και να κερδίσουμε χρήματα online. Θα μιλήσω εκ πείρας, λέγοντας: “Μην αφήσετε το bustάρισμα να είναι ο λόγος που θα αφυπνίστειτε.”

Ο Λόγος: Παρανοήσεις

Για τον παίκτη πόκερ, τα χρήματα και η επιτυχία ήταν πάντα στην κατηγορία “εύκολα έρχονται, εύκολα φεύγουν”. Δεν τα εκτιμούμε πολύ και το να μην έχουμε χρήματα δεν είναι πρόβλημα, όταν ένα μεγάλο score μπορεί να μας φέρει και πάλι την κορυφή. Με τέτοια προσέγγιση, δεν ασχολούμαστε να δουλέψουμε στη βελτίωση του παιχνιδιού μας, αλλά περιμένουμε την τύχη μας να αλλάξει.

Ο παίκτης πόκερ ταΐζει το εγώ του με μία νίκη σε τουρνουά. Τα μέσα ενημέρωσης, οι άλλοι παίκτες και οι οπαδοί εκθειάζουν τον νικητή για το εκπληκτικό παιχνίδι του και την ηρωική προσπάθειά του. Ποτέ δεν εκθειάζεται, όμως, όταν χάνει το coin flip, που θα τον πήγαινε στο τελικό τραπέζι.

Αυτή η λανθασμένη άποψη για την επιτυχία μπορεί να μας τυφλώσει προσωρινά. Όταν ο μέσος επαγγελματίας παίκτης live τουρνουά, παίζει 50 τουρνουά σε μία χρονιά, ίσως 10 από τα οποία να είναι μεγάλα, h διακύμανση, μπορεί να κρατήσει για μια ζωή.

Ενώ η επιτυχία κάποιου σε τουρνουά βασίζεται πολύ στην τύχη, δεν είναι λόγος για ανησυχία. Κάποιος μπορεί να επιλέξει να παίξει deep-stacked cash παιχνίδια, όπου οι edges είναι μεγαλύτερες και το “βάθος χρόνου” γίνεται κατανοητό γρηγορότερα.

Πέρα από την ικανότητα κάποιου στο τραπέζι, η επιτυχία του ως επαγγελματία βασίζεται περισσότερο σε άλλες πτυχές της ζωής του: το Bankroll management, την επιλογή παιχνιδιών, το πότε κάνει διάλειμμα, τον ύπνο του, την καλή κατάσταση της υγείας του, την ισορροπία του, τον φόβο, το να είναι νοητικά ικανός να διαχειριστεί το παιχνίδι και, κυρίως, τη δουλειά. Με άλλα λόγια, το να είναι κάποιος ικανός στο πόκερ δεν είναι τόσο σημαντικό όσο να είναι ικανός παίκτης πόκερ.

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα βασικά των οικονομικών. Οι αγορές είναι εξαιρετικά αποδοτικές. Όποτε υπάρχουν εκατομμύρια δολαρίων για να κερδηθούν, θα υπάρχουν άνθρωποι, που προσπαθούν να τα κερδίσουν. Το χειρότερο είναι ότι υπάρχει κάποιος, που τα θέλει περισσότερο από ό,τι εμείς. Και τι θα τους σταματήσει από το να τα κερδίσουν πριν από εμάς;

Η Λύση: Δουλειά και Πάθος

Ένας δημοσιογράφος είδε κάποτε τον Τάιγκερ Γουντς να χτυπάει μπάλες γκολφ στη μέση μιας καταιγίδας. Όταν τον ρώτησε το λόγο, αυτός είπε: “Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χρειαστεί να παίξεις στη βροχή.” Ο Ρότζερ Φέντερερ πριν τον τελικό του Γουίμπλεντον, εθεάθη να βλέπει τον τελικό γυναικών. Ο λόγος είναι προφανής. Απλώς, αγαπά το τένις.

Πολλοί αθλητές έχουν φυσικέ4σ ικανότητες, αλλά υπάρχει ένας λόγος, που αυτοί οι δύο είναι από τους καλύτερους. Δουλεύουν πιο σκληρά. Είναι ανόητο να αρνηθούμε τον ρόλο, που παίζει η τύχη στο πόκερ, αλλά πιο συχνά, ρόλο παίζει η ικανότητα, που εξαρτάται από τη δουλειά, που καταθέτει ο καθένας και που μακροχρόνια επικρατεί.

Υπάρχει τρόπος να δουλεύουμε πιο αποτελεσματικά χωρίς να νιώθουμε σα να διαβάζουμε Ιστορία για το σχολείο. Το πάθος. Όταν βρούμε κάτι, που αγαπάμε να κάνουμε, η πρόκληση είναι να μετατρέψουμε τον πόνο σε ευχαρίστηση. Είναι ο ζήλος, που μας οδηγεί να κάνουμε τις απαραίτητες θυσίες για να επιτύχουμε. Είναι η αγάπη για το παιχνίδι, όχι το αποτέλεσμα, που μας καθοδηγεί. Χωρίς πάθος, δεν μπορούμε να φτάσουμε στην καλύτερη απόδοση.

Μπορούμε να αναγκάσουμε τους εαυτούς μας να δουλέψουν, κλειδώνοντας την πόρτα του δωματίου. Μπορούμε να προσλάβουμε προπονητές, να μελετήσουμε ή να παρακολουθήσουμε videos. Αλλά όση δουλειά και να κάνουμε, θα μας φτάσει μέχρι ενός σημείου. Όταν το πράγμα γίνεται δύσκολο, τα παρατάμε. Το πάθος, που χρειάζεται για να περάσουμε αυτό το εμπόδιο είναι εσωτερικό και πρέπει να είναι φυσικό, αυθεντικό. Βρείτε το και δεν θα δουλέψετε ούτε μια μέρα στη ζωή σας.”

Σε συνεργασία με το