Το ποδόσφαιρο δε γίνεται να μπαίνει πιο πάνω από την ίδια την ζωή
Δεν είναι κανείς προετοιμασμένος να γράψει για ένα τέτοιο γεγονός. Δεν το χωρά ανθρώπινος νους, αλλά ο Τζορτζ Μπάλντοκ δεν βρίσκεται στην ζωή. Ένα παλικάρι 31 ετών, ένας αθλητής που πριν 4 ημέρες τον βλέπαμε να τρέχει ασταμάτητα για 90 λεπτά, στο μεγαλύτερο ντέρμπι της χώρας, ξαφνικά σταμάτησε η καρδιά του να χτυπάει.
Όταν ο θάνατος χτυπά την πόρτα
Όταν έρχεται μία τέτοια είδηση, όταν την πόρτα μας την χτυπά ο θάνατος γίνεται κατανοητό, πόσο λανθασμένα φερόμαστε όλοι στην καθημερινότητα μας. Πόσο ψηλά βάζουμε στην ιεραρχία μας, επιτρέποντας να επηρεάζουν το θυμικό μας την ψυχοσύνθεση μας ανόητα πράγματα. Η αλήθεια είναι πως μόνο ο θάνατος έχει τόσο μεγάλη δύναμη ώστε να μας κάνει να καταλαβαίνουμε πόσο λανθασμένα φερόμαστε κάθε φορά που δημιουργούμε πίεση στον εαυτό μας, στους ανθρώπους που βρίσκονται στο περιβάλλον μας, όταν παράγουμε, τοξικότητα και παίρνουμε πιο σοβαρά από ότι θα έπρεπε διάφορα ερεθίσματα της ζωής.
Ο θάνατος του Μπάλντοκ, μπήκε στα σπίτια όλων μας
Ο Μπάλντοκ τα τελευταία 2 ½ χρόνια ήταν διεθνής με την Εθνική Ελλάδας. Ο θάνατος του μπήκε σε όλα τα σπίτια, μας επηρεάζει όλους όσους ασχολούμαστε με το Ελληνικό ποδόσφαιρο, μας κάνει να καταλαβαίνουμε πόσο ηλίθιο είναι να έχουμε ισχυρές αντιπαλότητες, να κραυγάζουμε για πέναλτι, να ψάχνουμε για αδικίες συνήθως εκεί που δεν υπάρχουν επειδή δεν μπορούμε να δεχτούμε πως η ομάδα μας έχασε. Στην καθημερινή εκπομπή, επικοινωνίας, συζητώ με υγιή μυαλά όμως υπάρχουν άνθρωποι που στην πλειοψηφία κρύβονται μέσα από το πληκτρολόγιο τους και βγάζουν απίστευτη χολή, μίσος κακία για το τίποτα.
Φίλε έχω να σου πως κάτι που θα σε ταράξει: Η ομάδα σου δεν είναι ούτε για σένα κάτι τόσο το σημαντικό όσο πιστεύεις. Ο αθλητισμός σε όλα τα επίπεδα δημιουργεί αδρεναλίνη, συναισθήματα, ειδικά το ποδόσφαιρο. Είναι όμως ένα όμορφο δευτερόν πράγμα στην ζωή. Σου γεμίζει την ημέρα σε βγάζει από την καθημερινότητα σου, φτιάχνει σε πολλές περιπτώσεις τα τραπέζια σου, τις κουβέντες με τις παρέες σου, δημιουργεί ακόμα και ανθρώπινες σχέσεις, είναι όμως μέχρις εκεί. Δεν μπορεί να δημιουργεί συνθήκες για εχθρότητα, ούτε να το βάλεις σε ιεραρχία πιο ψηλά από ότι πρέπει. Για όλους μας είναι κάτι δευτερεύον και αυτό γίνεται κατανοητό, όταν σου χτυπάνε την πόρτα πράγματα που ορίζουν την ζωή σου. Τότε σε κάνει να καταλαβαίνεις πόσο ανόητος ήσουν, για συμπεριφορές και για τις προτεραιότητες που έβαζες. Μου συνέβη στα 27 μου χρόνια και άλλαξε όλη η κοσμοθεωρία μου. Κατάλαβα πως ήμουν μέχρι τότε πολύ μικρός, είχα εντελώς λανθασμένες προτεραιότητες, έπρεπε να πάρω την πραγματική ζωή στα χέρια μου.
Η ζωή είναι όμορφη αλλά και σκληρή
Ο μεγαλύτερος πλούτος που μπορεί να έχουμε είναι η υγεία, η υγεία η δική μας και των ανθρώπων που αγαπάμε. Όταν υπάρχει μπορούμε να απολαύσουμε χωρίς δεύτερες σκέψεις, τις ομορφιές της ζωής. Η ζωή είναι όμορφη, όμως είναι και πολύ σκληρή. Την εποχή που σου επιτρέπεται να απολαύσεις τις ομορφιές της, χωρίς πόνο θα πρέπει να ξέρεις το δώρο που σου έχει δοθεί και να προσφέρεις αγάπη, νηφαλιότητα και να έχεις διάθεση για να απολαύσεις την κάθε ελεύθερη στιγμή, προσπαθόντας να κάνεις αυτό που είσαι προορισμένος, να ζήσεις την ζωή σου. Να την ζήσεις μακριά από μικρότητες και άσκοπες αντιπαραθέσεις.
Ντροπή η μη αναβολή του αγώνα
Ο Μπάλντοκ είναι διεθνής με την Εθνική μας ομάδα, σήμερα παίζουν οι συμπαίκτες του στο Γουέμπλεϊ με την Εθνική Αγγλίας. Συμπτωματικά έφυγε από την ζωή, μία ημέρα πριν αγωνιστεί η γενέτειρα του, με την χώρα που είχαν καταγωγή οι προγονοί του και εκπροσωπεί τα τελευταία 2 ½ χρόνια. Κι όμως η UEFA, δεν έχει την ευαισθησία, τον ανθρωπισμό ώστε να αναβάλει αυτό το παιχνίδι.
Η ζωή συνεχίζεται, έτσι πρέπει, έτσι είναι η φύση της. Η απώλεια πολλές φορές μπορεί να είναι αβάσταχτη, όμως η ζωή πρέπει να συνεχιστεί, ανεξάρτητα με τι πόνο μπορεί να φέρει. Μέσα άλλωστε από τη διαδικασία της καθημερινότητα, αυτός ο πόνος θα γίνει και πιο εύκολα διαχειρίσιμος και θα δημιουργηθούν στον χρόνο οι συνθήκες να πάρουν θέση στις σκέψεις, στις μνήμες οι όμορφες αναμνήσεις.
Πέθανε ένας συμπαίκτης τους
Όμως δεν γίνεται να μην επιτρέπεται να υπάρξει η δυνατότητα, στους ανθρώπους του να θρηνήσουν μέχρι την κηδεία. Πέθανε ένας συμπαίκτης τους, ένα παιδί 31 ετών. Δε γίνεται να μην επιτραπεί σε αυτά τα παιδιά να ζήσουν τον πόνο τους, όπως οι ίδιοι αισθάνονται. Δεν μπορείς να τους κρατήσεις, για να παίξουν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Μπάλα είναι, ποδόσφαιρο, δεν γίνεται να το βάζετε πάνω από την ίδια την ζωή. Ο Μπάλντοκ ήταν κομμάτι αυτής της ομάδας, αν δεν είχε χάσει μεγάλο διάστημα της σεζόν, θα ήταν μαζί τους, είναι μέλος αυτής της ομάδας, που την βάζετε να αγωνιστεί.
Κάτι πρέπει επιτέλους να γίνει με το ασφυκτικό καλεντάρι
Το μεγάλο πρόβλημα, είναι πως δεν υπάρχουν κενές ημερομηνίας. Είναι όμως μία απάντηση που δεν καλύπτει κανέναν. Η UEFA στον βωμό του χρήματος, φρόντισε να γεμίσει όλες τις ημερομηνίες με ποδόσφαιρο, να μην αφήσει τον παραμικρό κενό χώρο, να μην δώσει δικαίωμα στους ποδοσφαιριστές να αναπνεύσουν. Δεν μπορεί αυτο να συνεχιστεί, δεν είναι δυνατόν να έχει πεθάνει ένας συμπαίκτης σου και την επόμενη ημέρα να σε υποχρεώνουν να πας να αγωνιστείς. Η ζωή θα συνεχιστεί, πρέπει να συνεχιστεί, υπάρχει όμως ένα διάστημα που πάντοτε ήταν ιερό, απο τον θάνατο μέχρι να φτάσει ο νεκρός στον τελευταίο του προορισμό. Για όνομα του θεού, ο συμπαίκτης τους πέθανε. Έγινε πριν από λίγες ώρες, πως βάζεις νέα παιδιά σε αυτήν την διαδικασία; Είναι ντροπή που θα διεξαχθεί αυτό το παιχνίδι.
Συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Καλό σου ταξίδι.
