Παραμένει μαγαζάκι
Σίριαλ κόντεψε να γίνει η ολιστική μελέτη για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Λόγω και της πανδημίας χρειάστηκε να περάσει ενάμιση έτος για να ξεκινήσει η εφαρμογή της.
Τώρα προκύπτουν άλλα προβλήματα. Με ποιον ακριβώς τρόπο θα εφαρμοστεί το πόνημα της FIFA και της UEFA.
‘Oσο το διαβάζει κανείς, είναι προφανές ότι πρόκειται για ασκήσεις επί χάρτου. Παρότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, μοιάζει με γονατογράφημα.
Μάλιστα οι ερμηνείες που μπορούν να δοθούν είναι τόσο διαφορετικές ώστε σύντομα να βρεθούν οι ποδοσφαιροπαράγοντες μπροστά σε διαφόρων ειδών διλήμματα. Όπως για παράδειγμα η διατύπωση για την Ένωση Διαιτητών, η οποία αφήνει ανοιχτά τα περιθώρια για παρεξηγήσεις.
Βεβαίως, στην ολιστική μελέτη περιλαμβάνονται τρία βασικά ζητήματα, στα οποία δίνονται λύσεις: Η αυτονόμηση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, η πρόσληψη διευθύνοντα συμβούλου στην ΕΠΟ και η εκπροσώπηση διαιτητών, προπονητών και ποδοσφαιριστών στην Εκτελεστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας.
Εδώ και χρόνια έμοιαζε αδιανόητο το ότι δεν υπήρχε εκπρόσωπος των παικτών στην ΕΠΟ. Αν δεν έχουν φωνή αυτοί που πατάνε το χορτάρι, ποιος αλήθεια δικαιούται να έχει;
Όμως η αδικία αποκαθίσταται εν μέρει. Το πρόβλημα δεν λύνεται με τη μία ή τις δύο ψήφους που θα έχουν οι ποδοσφαιριστές ή οι διαιτητές στην Εκτελεστική Επιτροπή. Το πρόβλημα είναι πολύ ευρύτερο.
Εκεί που πρέπει να γίνει τομή στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία είναι στο εκλεκτορικό σώμα. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία υπαγορεύει άνοιγμα των εκλογικών διαδικασιών προς κάθε κατεύθυνση.
Είναι δυνατόν να συνεχίζουν να ψηφίζουν 69 άνθρωποι κάθε τέσσερα χρόνια για ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο και να διαφεντεύουν τις τύχες του;
Οι προσεκτικοί παρατηρητές των εξελίξεων διαπίστωσαν ότι μέχρι και η ευρεία εκπροσώπηση στη Super League 2 μειώθηκε στο μισό. Μέχρι τώρα υπήρχε ένας εκπρόσωπος από τη μικρή κατηγορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, η ολιστική μελέτη προέβλεπε έξι και η γενική συνέλευση της ΕΠΟ ψήφισε για τρεις.
Υπάρχει μια αντίληψη απώθησης στη διεύρυνση του εκλεκτορικού σώματος, η οποία μετατρέπει την ΕΠΟ σε μαγαζάκι. Ενώ είναι μαγαζάρα.
Έχουν αφήσει οι εκλογές της Αλεξανδρούπολης, το 1997. Τότε που μοιράστηκαν από την παράγκα 2 εκατ. δολ. και οι εκλέκτορες κραύγαζαν χωρίς ντροπή “εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν”!
Μήπως τα πράγματα ήταν καλύτερα στη συνέχεια;
Το 2000 εξελέγη πρόεδρος της ΕΠΟ ένας διαιτητής και η εκλογή του κρίθηκε παράνομη αφού είχε ολοκληρώσει τη θητεία του!
Το 2004 η παράγκα κυριάρχησε παρά την αντίθετη θέληση των κοινοβουλευτικών κομμάτων και το 2008 ο επανεκλεγείς πρόεδρος παραιτήθηκε μέσα σ’ ένα μήνα.
Ακολούθησαν το Koriopolis, οι αθέμιτες παρεμβάσεις και η προσωρινή διοικούσα επιτροπή που επέβαλαν η FIFA και η UEFA.
Μέχρι που φτάσαμε στο όνειδος της διεθνούς επιτροπείας.
Τι πρέπει να γίνει: Να συμφωνηθεί στην επόμενη γενική συνέλευση ότι θα ψηφίζουν όλα τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων όλων των σωματείων (επαγγελματικών και ερασιτεχνικών) για το προεδρείο της ΕΠΟ. Αυτό θα αλλάξει τα δεδομένα και θα πάψουν να λειτουργούν τα μαγαζάκια του παραποδοσφαίρου.
Η διαπλοκή και η διαφθορά ανδρώνεται σε μικρά σχήματα. Όσο λιγότεροι ψηφίζουν, πολύ πιο εύκολα ελέγχονται. Όσο περισσότεροι πηγαίνουν στην κάλπη, τόσο πιο δύσκολα μπορείς να τους πλησιάσεις.
