Ο ανακριτής που δεν γνώριζε το over
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έκανε τα πρώτα του βήματα στην Ελλάδα. Μαζί του και η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.
Είχαν επιλεγεί αθλητικοί δικαστές εκ του προχείρου. Οσους έστελνε το Πρωτοδικείο στην ΕΠΟ. Ηταν τακτικοί δικαστές, αλλά για πρώτη φορά καταγίνονταν με το ποδόσφαιρο.
Σε μία ακροαματική διαδικασία ένας δικηγόρος ζήτησε να προβληθεί το βίντεο του αγώνα για να έχουν ασφαλέστερη κρίση οι δικαστές. Το δέχτηκαν.
Βλέποντας την επίμαχη φάση, ένας από τους αθλητικούς δικαστές αναφώνησε: «Τι δουλειά έχει αυτός με τα μαύρα που τρέχει ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές;».
Εννοούσε τον διαιτητή! Δεν γνώριζε ο δύσμοιρος ότι υπάρχει διαιτητής σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και δίκαζε τέτοιες υποθέσεις…
Το περιστατικό ήταν δύσκολο να γίνει πιστευτό στην ΕΠΟ, παρά τις μαρτυρίες δικαστών και δικηγόρων. Κάπως έτσι ανδρώθηκε η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη και κατέληξε σε δικαιοδοτικά όργανα, όπως η Επιτροπή Δεοντολογίας, που κρατούν μυστικές τις αποφάσεις τους.
Δεν φταίει πάντα η άγνοια των δικαστών. Δεν τους δίνουν και εργαλεία να δουλέψουν.
Στο Koriopolis, το 2011, ανέλαβε την υπόθεση ένας γλωσσομαθής και καταρτισμένος ανακριτής, ο Γιώργος Κασίμης. Την πρώτη φορά που τον επισκεφθήκαμε, βρεθήκαμε σε ένα γραφείο 2Χ2, όπου προσπαθούσαν να χωρέσουν ο ίδιος, η γραμματέας του και οι κατηγορούμενοι.
Υπήρχε πλήθος δικογραφιών που στοιβάζονταν σε φοριαμούς. Τον ρωτήσαμε αν αυτό είναι το υλικό του Koriopolis και χαμογελώντας μας απάντησε: «Εχω χρεωθεί άλλες 182 δικογραφίες εκτός από το Koriopolis»!
Ηταν βέβαιο ότι όσο και να προσπαθούσε ο ανακριτής, δεν θα κατάφερνε να τελειώσει όλη τη δουλειά ούτε στο τέλος της θητείας τους. Λες και το έκαναν κάποιοι επίτηδες. Τον φόρτωναν με δικογραφίες και το Koriopolis πήγαινε ολοένα πιο πίσω.
Η δεύτερη επίσκεψη στο ανακριτικό γραφείο ήταν ένα πολιτισμικό σοκ. Ο ανακριτής Κασίμης έλειπε από το γραφείο και η γραμματέας του μας υπέδειξε μία γωνία του κτιρίου 9 της Ευελπίδων. Πράγματι τον βρήκαμε εκεί με ένα laptop στα χέρια, όρθιο, να προσπαθεί να πιάσει wifi! «Εδώ το σήμα πιάνει καλύτερα», μας είπε ο κ. Κασίμης.
Ηταν να βάλεις τα γέλια. Ο εκπρόσωπος της δικαιοσύνης και διώκτης του διαδικτυακού στοιχήματος δεν είχε internet στο γραφείο του.
Μας εξομολογήθηκε ότι όλη τη δουλειά για το Koriopolis αναγκάζεται να την κάνει στο σπίτι που έχει καλό wifi. Την ώρα που κατευθυνόμασταν προς το γραφείο του, συναντηθήκαμε με έναν κύριο που έσερνε ένα καροτσάκι σούπερ μάρκετ. Είχε μέσα άλλη μία τεράστια δικογραφία που θα χρεώνονταν στον κ. Κασίμη.
Όταν αναρωτηθήκαμε για ποιον λόγο γίνεται με αυτόν τον τρόπο η μεταφορά των δικογραφιών, ο δικαστικός υπάλληλος μας αφόπλισε: «Όλα τα καροτσάκια που βλέπετε στον Αρειο Πάγο, στο Εφετείο και στην Ευελπίδων είναι κλεμμένα από το διπλανό Σκλαβενίτη». Ετσι λειτουργεί η ελληνική Δικαιοσύνη.
Λίγους μήνες αργότερα, ο ανακριτής Γιώργος Κασίμης παρέδωσε το Koriopolis σε ειδικό εφέτη ανακριτή. Τον άλλαξαν – λέει – γιατί η υπόθεση ήταν μείζονος κοινωνικού ενδιαφέροντος. Και έπρεπε να την πάρει ανώτατος ανακριτής.
Εχει γράψει ιστορία η ατάκα του νέου ανακριτή σε κατηγορούμενο: «Τι είναι αυτό που μου λες; Τι είναι το over;».
Εξαλλος ο κατηγορούμενος: «Εσύ θα με δικάσεις; Που δεν ξέρεις τι είναι το over στο στοίχημα;».
Αρα τα καίρια ζητήματα για τη δικαιοσύνη είναι δύο: Η ανάγκη εξειδίκευσης των δικαστών που ασχολούνται με υποθέσεις του ποδοσφαίρου και τα κατάλληλα τεχνολογικά εργαλεία που πρέπει να δώσει το κράτος στους δικαστές.
